269 (31)

krysia: No tak, nam kupił. I obiecał, że ją zamontuje przed wyjazdem. Nie zamontował, wyjechał i ja byłam zła.

kasia: Nareszcie byłaś zła. Bosko!!!

krysia: Pieiwszy raz w życiu podjęłam decyzję, że zrobię coś bez niego.

kasia: To jest rewolucja. Brawo!!!

krysia: Wezwałam fachowców, ale od początku coś nie szło. Składają te meble, widać — tu źle, tam nierówno. Córka w' histerii, że oni tak nierówno to robią. I już widzi reakcję taty pedanta.

kasia: A gdyby tata był, to wszystko byłoby równe?

krysia: To tak nas psychicznie wykończyło, ciągle czułam obecność męża. Przekonałam się, że nawet gdy go fizycznie nie ma, to i tak jest. Dzieci się kłóciły, obwiniały siebie nawzajem. Poczułam się strasznie. 1 dopiero gdy powiedziałam: „Odczepcie się od tego, to moja kuchnia i może być nierówno, może być iysa, może być obdrapane”, dopiero wtedy dzieci się uspokoiły.

kasia: Czekaj, boja nie wszystko dobrze rozumiem.

269 DZIEŃ PIĄTY