21 (615)

21

*.6. rysowanym w terenie - czytelnie, bez zachowania skali, lecz proporcjonalnie - w sposób możliwie zbliżony do,stanu rzeczywistego. Dla każdej linii pomiarowej rysuje się co najmniej jeden szkic.

1-5.2. Metoda biegunowa

Metoda biegunowa pomiaru sytuacyjnego szczegółów polega na wyznaczeniu współrzędnych biegunowych, tzn. odległości od stnowiska instrumentu do punktu celowania oraz kąta pomiędzy bokiem {linią) osnowy, a kierunkiem celu*

Osnową pomiarową dla metody biegunowej jest sieć punktów poligonowych, ciągów głównych i sytuacyjnych oraz punkty wyznaczone dodatkowo na bokach poligonowych lub punkty wcięte (np. pkt 8 na rys. 1.2.). Kąty mierzy się teodolitem, a odległości optycznie dalmierzem. Wydatne zwiększenie szybkości i dokładności pomiaru szczegółów metodą biegunową uzyskuje się przez zastosowanie do pomiarów tachimetru autoredukcyjnego BRT 006.

?o ustuwieniu instrumentu nad punktem w pierwszej kolejności mierzy się kierunki do dwóch sąsiednich punktów osnowy. Następnie mierzy się odległości i kierunki do punktów będących szczegółami sytuacyjnymi oraz na końcu, powtórnie, kierunki do punktów osnowy. Wyniki pomiarów notuje się w dzienniku (tab. 1.5.), a rysunek sytuacji zdejmowanych punktów przedstawia się na szkicu polowym (rys. 1.7*) • Na szkicu i w dzienniku pomiaru prowadzi się jednakową numerację zdejmowanych punktów. Ich zgodność należy sprawdzać co 10 punktów. Ti celu kontroli mierzy się miary czołowe i notuje na szkicu.

Tab. 1.5. Dziennik pomiaru metodą biegunową

DZIENNIK POMIARU METODĄ BIEGUNOWĄ							POLITECHNIKA RZESZOWSKA IM. i. ŁUKASIEWICZA ZAKŁAD GEODEZJI
8    a i I 9    C Z |	Cd do punktu nr	Odczyt kręgu poziomego		Odległość pomierzona			Uwagi i szkice
				I pomiar	D pomiar	średnia
		0	t
3	2	0	00				BRT 006 Nr 345267
	4	-'201	20
	24	215	09	12.24	12.25	1124
	25	218	02	13.75	13.75	13.75
	26	228	31	13.19	13.21	13.20
	»
	_4C_
	58	297	32	28.74	28.76	28.75
	59	280	58	38.65	38.68	38.66
	60	275	24	38.52	38.54	38.53
	2.	o;	00
	4_	201	21