26
AŁ^j = oraz , Ahi ~ t2 - pg. ' (1.14)
Jeżeli różnica dwukrotnego pomiaru różnicy wysokości na jednym przęśle nie przekroczy wartości 5 mm, obliczamy średnią arytmetyczną (Ah,j + + AlCj )/2, którą przyjmujemy do dalszych obliczeń.. W przeciwnym przypadku ponownie mierzymy różnicę wysokości pomiędzy punktami tego samego przęsła, aż do uzyskania wyżej określonej zgodności, Wyniki obserwacji i obliczeń zapisujemy w dzienniku (tab. 1.6.). .
Następnie przenosimy niwelator na środek kolejnego przęsła i wykonujemy analogiczne obserwacje. W ten sposób wykonuje się pomiar niwelacyjny obranego odcinka np, R^ - ?. Różnica wysokości pomiędzy Rp^ a punktem 7 jest sumą różnic wysokości wszystkich, trzech przęseł. Wykonując w ten sposób niwelację ciągu dochodzimy do tego samego (ciąg zamknięty) lub innego reperu (ciąg otwarty).
Mając wyznaczone średnie różnice wysokości Ah^ poszczególnych przęseł, obliczamy odchyłkę ciągu niwelacyjnego:
f-u = Ś Ah. dla ciągu zamkniętego, (1.15)
a i=1 1
ń
fh = HRpk|“ HRpp " S Ahi f dla ci^su otwartego, (1.1 o)
gdzie: Hj^ - wysokość reperu końcowego ciągu,
HRpp “ wysofe°Óć reperu początkowego ciągu.
Odchyłki te nie mogą przekroczyć wielkości max określonej wzorem:
(1.17)
fh max = 5 mo I* » '
gdzie: mQ - błąd średni wyznaczenia różnicy wysokości na jednym przęśle . (w niwelacji technicznej m= ±1 mm).
JT' Jeżeli f^ < f^ max, to otrzymaną odchyłkę rozrzucamy proporcjonalnie do liczby stanowisk, dodając do każdej zaobserwowanej różnicy wysokości poprawkę f^/n ze znakiem przeciwnym. Jeżeli f^ > f^ maxt pomiar należy powtórzyć.
Rzędne zaniwelowanych 'punktów obliczamy dodając do wysokości reperu wyrównane różnice wysokości.
1.6.2. Taehimetria
Metoda tachimetryczna|jest najszybszą i najwygodniejszą metodą zdjęcia sytuacyjno-wysokościowego.
Na pomiar tachimetryczny składają się pomiary-trzech elementów: kąta ■' pozifemego, kąta pionowego i wielkości odcinka na łacie wyznaczonego przez, kreski dalmierza/ "Elementy te umożliwiają określenie w przestrzeni poło-