26 (456)

26

AL), a ^ - p₁ oraz Ah^ =    - p_g.    ' {1.14)

Jeżeli różnica dwukrotnego pomiaru różnicy wysokości na Jednym przę-śle nie przekroczy wartości 5 m®! obliczamy średnią arytmetyczną (Ah^ + + ah!j)/2, którą przyjmujemy do dalszych obliczeń. W przeciwnym przypadku ponownie mierzymy różnicę wysokości pomiędzy punktami tego samego przęsła, aż do uzyskania wyżej określonej zgodności. Wyniki obserwacji i obliczeń zapisujemy w dzienniku (tab. 1,6.).

Następnie przenosimy niwelator na środek kolejnego przęsła 1 wykonujemy analogiczne obserwacje. W ten sposób wykonuje się pomiar niwelacyjny obranego odcinka np. R_p., - 7. Różnica wysokości pomiędzy R_p1 a punktem 7 Jest sumą różnic wysokości wszystkich trzech przęseł. Wykonując w ten sposób niwelację ciągu dochodzimy do tego samego (ciąg zamknięty) lub innego reperu (ciąg otwarty).

Mając wyznaczone średnie różnice wysokości Ah^ poszczególnych przęseł, obliczamy odchyłkę ciągu niwelacyjnego:

n

f£ =Ś Ah^ - dla ciągu zamkniętego,    (1.15)

n

^fh = %pkj“ ^HRpp “ 2, ^Ahi “ ^dla oiągii otwartego,    (1.16)

gdzie:    - wysokość reperu końcowego ciągu,

Hjjpp - wysokość reperu początkowego ciągu.

Odchyłki te nie mogą przekroczyć wielkości _max określonej wzorem:

^fh m« ³ 5 m₀ Vn , •    (1.17)

gdzie: m₀ - błąd średni wyznaczenia różnicy wysokości na Jednym przęśle ,    (w niwelacji technicznej m_Q = i1 mm).

Jeżeli f^    _max, to otrzymaną odchyłkę rozrzucamy proporcjonalnie

do liczby stanowisk, dodając do każdej zaobserwowanej różnicy wysokości poprawkę f^/n ze znakiem przeciwnym. Jeżeli f-„ > _n6Xi pomiar należy powtórzyć,

Rzędne zaniwolowanych 'punktów obliczamy dodając do wysokości reperu wyrównane różnice wysokości.

1.6.2. Tachimetria

Metoda tachimetryczna!Jest najszybszą 1 najwygodniejszą metodą zdjęcia sytuacyjno-wysokościowego.

Na pomiar tachimetryczny składają się pomiary trzech elementów: kąta poziomego, kąta pionowego i wielkości odcinka na łacie wyznaczonego przez, kreski dalmierza. Elementy te umożliwiają określenie w przestrzeni poło-