270

— strumień fotonów zmienia koncentrację nośników mniejszościowych, co przy polaryzacji złącza w kierunku zaporowym prowadzi do wzrostu natężenia prądu w obwodzie.

Energia padających fotonów, w przypadku tego rodzaju przetworników fotoelektrycznych nie może być mniejsza od energii określającej szerokość strefy wzbronionej AE₀, tzn.:

hv₀ = AE₀ stąd    (5.109)

Do tej grupy przetworników zalicza się:

P fotodiody spolaryzowane w kierunku zaporowym,

-    fotodiody lawinowe,

-    fototranzystory, w których strumień fotonów w obszarze bazy zwiększa liczbę nośników mniejszościowych.

Czułość całkowitą C przetwornika fotoelektrycznego definiuje się jako stosunek natężenia If prądu fotoelektrycznego do wielkości strumienia światła białego 0 pochłoniętego przez powierzchnię światłoczułą S danego przetwornika:

(5.110)

I_f tł C» —= —£— <p E_v S

W zależności od potrzeb wykorzystuje się różne parametry przetwornika fotoelektrycznego. W ćwiczeniu wyznacza się następujące charakterystyki:

a) Charakterystykę widmową przetwornika fotoelektrycznego, zdefiniowaną jako zależność natężenia fotoprądu If od długości fali świetlnej A, przy stałym strumieniu 0 i stałym napięciu U zasilającym przetwornik.

jjll = const, U II const    (5.111)

b) Charakterystykę świetlną przetwornika, określoną jako zależność natężenia fotoprądu If od natężenia strumienia świetlnego </> przy długości fali w maksimum czułości i stałym napięciu U zasilającym przetwornik.

⁼ f($)u - const, X-max    (5.112)

Zmianę strumienia świetlnego 0 uzyskuje się w wyniku zmiany pr^^u żarzenia lampy, dokonywanego przez regulację napięcia żarzenia,

c) Charakterystykę statyczną przetwornika, określoną jako zależność n* tężenia fotoprądu || od wielkości napięcia U przyłożonego do elektro zewnętrznych przetwornika, przy stałym strumieniu świetlnym <p i P™ ^max danego rozkładu widmowego.