2
5

Długosz królewski

Osmunda regalis

Rodzina: dtugoszowate - Osmundaceae

OPIS

WYSTĘPOWANIE

Z krótkiego i grubego podziemnego kłącza wyrastają okazałe, jednoroczne, długoogonkowe liście wysokości 1,5 - 2 m. Blaszka liściowa, szerokości do 40 cm, jest podwójnie pierzasta. Odcinki drugiego rzędu są podłużne, o brzegach gładkich lub płytko karbowanych. Dolna część liścia jest zielona, natomiast górna ma postać silnie rozgałęzionej wiechy i gęsto pokryta jest skupieniami zarodni, początkowo rdzawymi, a w końcu brązowymi.

KWITNIENIE

Zarodniki dojrzewają w czerwcu i lipcu.

Podmokłe lasy - olszyny i bory bagienne, a także zarośla, brzegi lasów, brzegi jezior, śródleśne przydroża, również torfowiska i rozmaite zagłębienia terenu o wysokim poziomie wód gruntowych, głównie na podłożu torfowym o odczynie obojętnym lub lekko kwaśnym, w miejscach umiarkowanie zacienionych.

Rozproszone stanowiska w niżowej części Polski, zwłaszcza na Pomorzu Zachodnim i w Wielkopolsce oraz w kotlinach podgórskich. Gatunek kosmopolityczny, rozpowszechniony w różnych częściach Europy, Azji, w Afryce i obu Amerykach.

ZAGROŻENIA

Na „czerwonej liście” zaliczony do gatunków narażonych na wyginięcie. Przyczyną jest osuszanie terenów podmokłych i obniżanie się poziomu wód gruntowych. Ustępując ze stanowisk naturalnych, długosz znajduje jednak nowe siedliska, takie jak np. rowy odwadniające i groble stawów.

CIE K A W O S T KI SIIHHi

Jedyny europejski przedstawiciel bardzo starej rodziny długo-szowatych, która istniała już w karbonie, około 300 min lat temu. Gatunek chętnie uprawiany w cienistych parkach i ogrodach jako roślina ozdobna.

8