rośliny I

Długosz królewski

Osmunda rew lis, A

|esl to okazała, piękna paproć osiągająca 2 ni wysokości. Klacze ma rozgałęzione, brunatne. W każdym roku wyrastają z niego nowe dłu-googonkowe, podwójnie pierzaste liście. Cechą charakterystyczną długosza królewskie}’,o jest wytwarzanie dwóch rodzajów liści: w części dolnej - zielonych liści asymilacyjnych, a w górnej liści zarod-nionośnych. które są przekształconą, silnie rozgałęzioną wiechą, pokrytą zarodnikami barwy rdzawoczerwonej. Zarodniki dojrzewają od czerwca do sierpnia.

Długosz królewski jest paprocią bardzo rzadko występującą w Polsce. Nieliczne jej stanowiska znajdują się na północnym obszarze nizinnym; w górach nie występuje. Spotykana jest głównie na torfowiskach; lubi leż cieniste, mokre lasy, zwłaszcza olszowe, oraz wrzosowiska i zarośla na glebie bagnistej.

Pióropusznik strusi

Malteucia struthiopteris, B

Jest wieloletnią paprocią z krótkim kłączem, z którego lejkowato wyrastają pojedyncze liście wysokości do 1,5 m. Z wnętrza lejka w sierpniu lub wrześniu wyrastają krótsze, sztywne, o barwie ciemnobmnat-nej liście zarodnionośne podobne do piór strusia, stąd nazwa tej paproci. W okresie zimy zielone liście nsymilacyjne (zwane również plonnymil usychają, natomiast brunatne liście zarodnionośne zimują, stercząc w środku lejka.

W Polsce pióropusznik strusi występuje głównie wzdłuż Karpat i Sudetów Zachodnich, rzadziej na nizinach. Porasta brzegi potoków, wilgotne zbocza, mokre łąki i leśne polany. Z powodu efektownego wyglądu paproć ta jest niestety często wykopywana i przesadzana do przydomowych ogródków. Prowadzi to, podobnie jak osuszanie jej miejsc występowania, do zaniku naturalnych stanowisk. W stanie dzikim spotykana jest bardzo rzadko, dość często natomiast w ogrodach i na cmentarzach. Jest ulubioną ogrodową paprocią ozdobną.

5