279 (26)

_nmt*»*r*^r+    n.łimiiii 279

(44%

(45)

Warto tu Jeszcze dla porównania przytoczyć z kolei początek bajki (prvmythkm) ^jtsainina pt- to • kadet.

Ok

(2)

Dotas te stara przypowieść powiada:

Kto pod kim doda kopie, i sum do asefc wpada³²

3. Analizowany utwór jest nieregularnym wierszem sylabicznym. Skhrfł ^ _z 33 (nie ma budowy stroficznej). Długość wersów jest bardzo zróżnicowana Za-g^aiyć można dużą rozpiętość co do liczby sylab. W sumie jest osiem rodzajów _vtrsó« Maksimum stanowią wersy 13-sylabowc (7+^) — 9 wersów (w. 5,9,10,15, I “ 20,23,29. 32). minimum zaś w ers 2-sylabowy (w. 27 ). W tych ramadi wystaeją ntrsy 11-sylabowe - 6 wersów (w. 1, 2, 11, 13, 19, 30), 10-sylabuwy (w. 4). $->ylabowe - 10 wersów (najwięcej: w. 6, 14, 16. 18, 21, 22. 24. 25, 26. 33). '-sylabowy (w. 28). 6-sylabowe — 2 wersy (w. 3. 7), 5-sylabowe - 3 wersy (w. 8.12,

Daje to w sumie następujący, urozmaicony ciąg sylab w wersach: 11-11—6

-10-13 — 8 — 6— 5 — 13— 13 — 11 —5 — 11 — 8—13 — 8— 13-8—11—13 — 8- 8

.. o o o *>    ’ i 11 c n o c.________ j .•__* • -_______

-13-8-8 — 8 — 2- 7—13 — 11 — 5—13 — 8. Stwarza to duże zróżnicowanie rytmu całego utworu¹*. Rytm ten jest pełen napięć związanych z dynamiką akcji. 7ifaniwii Górskiego, „użycie w bajce różnych rodzajów wiersza łączy się z nadaniem jej charakteru swobodnej gawędy”¹⁵.

Występują rymy żeńskie związane z akcentacją paroksytont czną wyrazową. W wersie 15 i 17 jest para rymowa: d ’o zła—k ’ozła z transakcentacją w pierwszym wypadku.

Przeważają rymy gramatyczne (np. wyskoczeniu — położeniu w. 4 i 10, łokcia — paznokcia w . 6 i 9, progi — nogi w. 7 i 8, łapy — chrapy w. 11 i 12, dobił — robił w. 13 114 itd.). Stosunkowo nieliczne są rymy bardziej wyszukane (m.in. gąską — grząsko »• 1 i 5, studnię — cudnie w. 19 i 24).

W całości rymy 33 wersów przedstawiają się następująco: a (1b (2), b (3), -(4),n (5). d(6X e (7), e (8), d(9), c (10),/(11),/(12), g (13), g(14), h (15), i (16),

^u A. Mickiewicz. op.dL. s. 580. W nawiasach podaję numery wersów. K_ Górski (opidL, s.218) pisze: „Wreszcie u Mickiewicza lis oddala się błyskawicznie (tu niezrównana zwięzłość opr.>_ jego wyskoczenia ze studni) nie bawiąc się ani w morały, ani w szyderstwa pod adresem gkpea. Toteż żadnego morału poeta nie formułuje, pozwalając czytelnikowi wyzyskać fabułę wedle własnego anaaoa"

- FJ>. Kniażnin, Wybór poezji. Oprać. W. Borowy. Wrocław 1948. s. 48-50.

~ Por zestawienie podane przez K. Górskiego (pp.de, s. 242-243).

⁴ Por. opinię M. D ł u s k i e j [O wersyfikacji Mickiewicza (Próba sy raczy). 1955. s. 117]: „Bajki Mickiewicza orimar zają sk stylizacją rytmiczną, nieustannie towarzyszącą wszelkim mnyra językowym rrjwoilr.oni stylizacji".

^ł,ŁGórski_t«p.dt,i. 243.

“ W nawiasach podaję numery wersów. Por. następującą uwagę L. Pszczoło wskiej (Wfarc nieregularny. Wrocław-Warszawa-Kraków-Cdańsk-Łódź 1987. s. 66): „tok jego (Mickiewicza) bajek różai aę od utworów Krasickiego jednym istotnym elementem: różnorodnością 1 długością układów ry-