2 (1941)

takich jak: Produkt Krajowy Brutto i czynniki jego wzrostu, bezrobocie, inflacja, polityka fiskalna i monetarna, itd.

FUNKCJE MAKROEKONOMII

1.    Poznawcza - ekonomia dostarcza wiedzy o zjawiskach i procesach gospodarczych, o rządzących nimi prawidłowościach oraz o ich przyczynach i skutkach.

2.    Aplikacyjna - ustalenia ekonomii i wynikające z nich wnioski to wskazówki przydatne w polityce gospodarczej realizowanej przez rządy państw. Tezy i prawa ekonomii ułatwiają podejmowanie decyzji, a tym samym rząd i inne podmioty mają możliwość oddziaływania na przebieg procesów gospodarczych lub mogą je przewidywać i antycypować

Makroekonomia zajmuje się badaniem wzajemnych związków zachodzących w gospodarce jako całości za pomocą agregatowych wielkości (zmiennych) ekonomicznych.

Agregacja (sumowanie, łączenie) - polega na łączeniu danych mikroekonomicznych, w kategorie makroekonomiczne.

Zmienne agregatowe mogą występować w postaci:

a)    zasobów

b)    strumieni

Zasoby przedstawiają pewne wielkości ekonomiczne w jednostkach naturalnych lub pieniężnych na określony dzień np. na koniec roku, kwartału, miesiąca (zapasy, depozyty w bankach, podaż pieniądza, globalny popyt.

Strumienie - przedstawiają wybrane wielkości ekonomiczne w jednostkach naturalnych lub pieniężnych przemieszczające się w danym okresie czasu np. w ciągu miesiąca, kwartału, roku (produkcja, amortyzacja, sprzedaż, dochody, wydatki). Strumienie korygują i wpływają na wartość zasobów

Makroekonomia zajmuje się także analizą systemów gospodarczych, gdyż przyjęty model gospodarowania decyduje o roli rynku i praw ekonomicznych z nim związanych, o zakresie swobody gospodarczej. Wpływa to bezpośrednio na poziom życia ludności oraz inne ważne problemy takie jak wzrost gospodarczy, bezrobocie i inflacja.

System gospodarczy w szerokim rozumieniu ujmuje gospodarkę globalnie, jako pewną całość w skład której wchodzą zasoby materialne i niematerialne (normy i reguły prawne, instytucje i organizacje, sposób sprawowania władzy) oraz określone czynności gospodarcze (produkcja, podział, wymiana, konsumpcja). W węższym rozumieniu możemy utożsamiać go z ustrojem gospodarczym.

Ustrój gospodarczy to ogół reguł, norm prawnych, które przesądzają o tym , komu oraz jakie przysługują prawa do posiadania, do głosu, oraz kto i jakie może lub musi wykonywać czynności gospodarcze.

Ustroje gospodarcze różnią się pomiędzy sobą głównie ilością zakazów posiadania określonych dóbr, lub wykonywania określonych czynności. W ramach ustroju może występować zakaz lub nakaz podejmowania pewnych czynności gospodarczych albo też może nie być ingerencji w wybory dokonywane przez ludzi i podmioty.

Ustroje gospodarcze dzieli się najczęściej na;

ustroje lub gospodarki liberalne - ustroje lub gospodarki etatystyczne.

Gospodarka liberalna to taka w której liczba czynności gospodarczych zastrzeżonych dla państwa lub wybranych podmiotów jest bardzo mała, lub nie ma ich wcale. Taki model gospodarowania realizowany jest w zdecydowanej większości krajów współczesnego świata.

5