27 (13)

Pistolet wz. 1983, częściowo rozłożony: 1 — zamek, 2 — sprężyna powrotna, 3 — magazynek, 4 — szkielet z lufą

Pistolet jest poręczny, niezawodny i celny, dobrze układa się w dłoni, daje mniej odczuwalną siłę pchnięcia, niż w P-64, wyróżnia się nowoczesną, estetyczną sylwetką i jest bezpieczny w użyciu. Zastosowanie technologii tłoczenia, zgrzewania i lutowania twardego lutem miedzianym pozwoliło — w porównaniu do P-64 — zmniejszyć koszty produkcji z tytułu materiałochłonności o ok. 50% i pracochłonności o ok. 30%.

Pistolet P-83, z chwilą wprowadzenia go (1983 r.) stanowił niewątpliwy postęp w stosunku do P-64, jednak już wtedy pod wieloma względami odbiegał od światowej czołówki tego rodzaju broni, do której zaliczano wówczas m.in. pistolety: Glock 17 i jego odmiany, Beretta 92SB, 92F, SiG--Sauer P220, P225, P226, Astra A-80, A-90, A-100, Smith-Wesson 495A, Heckler--Koch P7.

W 1992 r. w Wojskowym Instytucie Technicznym Uzbrojenia w Zielonce podjęto prace nad nowym polskim pistoletem wojskowym o kryptonimie PIRYT. Zespół pod kierunkiem mgr. inż. Wiesława Starka przedstawił projekt pistoletu samopowtarzalnego, dostosowanego do 9x19 mm naboju Parabellum, wyposażonego w samonastawny bezpiecznik wewnętrzny, sterowany spustem, mechanizm uderzeniowy typu iglicznego, mechanizm spustowy z samonapinaniem, chwyt z tworzywa sztucznego, magazynek o pojemności 16 nabojów, zatrzask zamkowy i wskaźnik obecności naboju w komorze nabojowej.

25