2.5. SPAWANIE ACETYLENOWO-TLENOWE 27
czach kątowych z blach i rur. Podczas spawania obwodowego rur nieobracanych, których oś wzdłużna jest pozioma, występują pozycje PA, PG (lub PF) i PE. Przy spawaniu obwodowym rur pozycję podolną (PA) można uzyskać, nadając rurze ruch obrotowy.
Spawanie gazowe (grupa 3 wg PN-EN ISO 4063:2002, tabl. 2.1) można wykonywać kilkoma metodami, w których ciepło do spawania powstaje ze spalenia gazu palnego (lub mieszaniny gazów palnych) z tlenem lub (rzadziej) z powietrzem.
W metodach tych prawie wyłącznie jest stosowane spawanie acetylenowo--tlenowe, dlatego powszechnie jest nazywane „spawaniem gazowym”. Inne metody spawania gazowego, spotykane bardzo sporadycznie, to: acetylenowo-powietrz-ne, propanowo-tlenowe, wodorowo-tlenowe, metyloacetylenowo-tlenowe. Wadą spalania takich gazów jak propan, wodór, etylen, metan, metyloacetylen jest brak możliwości regulacji charakteru płomienia na utleniający, redukujący i neutralny (wynik jednostopniowego spalania) oraz niska temperatura płomienia. Dlatego inne niż acetylenowo-tlenowe metody spawania mogą być użyte np. do spawania metali o niskiej temperaturze topnienia i niezbyt wrażliwych na utlenianie.
#
Źródłem ciepła potrzebnym do stopienia brzegów spawanych metali i materiału dodatkowego jest płomień powstały ze spalenia mieszanki acetylenu i tlenu (proces oznaczony numerem 311 wg PN-EN ISO 4063:2002, tabl. 2.1). Acetylen jest uważany za najdoskonalszy gaz palny do spawania ze względu na:
• spalanie dwuetapowe dające strefę redukującą i umożliwiające łatwe regulowanie charakteru płomienia od utleniającego, przez neutralny do nawęglającego;
• najwyższą temperaturę płomienia (max 3160°C), gęstość mocy (do 0,2 kW/mm2) i prędkość spalania (max 11,7 m/s) spośród wszystkich gazów palnych (patrz tabl. 3.4);
• korzystny rozkład ciepła i temperatury w płomieniu (rys. 2.5). Około 35% całkowitej wartości opałowej mieszanki wydziela się w pierwszej strefie, więc nagrzewanie materiału jest intensywne.
W pierwszym etapie spalania acetylenu zachodzą następujące reakcje w strefie II (rys. 2.5)
C2H2 + 02 -> 2CO + H2 + 446 kJ
oraz
H-> —► 2H - 427 kJ