27 (451)

Od strony Kruszyny — batalion piechoty, szwadron huzarów, sotnia kozaków, 2 działa i pół baterii rakietników (płk Klodt, pik Bremsen). Od strony Radomska — 3 kompanie piechoty, sotnia kozaków, 2 działa (płk Radon). Powstańcy zostali otoczeni ze wszystkich stron.

Nastąpił pogrom wojska powstańczego. Część piechoty wyprowadził z pola bitwy F. Kopernicki, część jazdy poszła z Matuszewiczem w łęczyckie, niewielka grupa skupiona przy Słupskim dotarła do Dubic niedaleko Brzeźnicy. Około 300 ułanów wraz z Taczanowskim przedostało się do Prusiecka, gdzie generał wydał rozkaz o rozwiązaniu oddziału. Zakopana przez powstańców broń znaleziona została przez wojsko płk Ernrotha z Częstochowy. Większość partyzantów w bezładzie i popłochu poszła w różne strony.. Edmund Taczanowski zaś przedostał się do Pajęczna, skąd przebrany w mundur strażnika leśnego przy pomocy rodziny nadleśniczego w Pajęcznie dotarł do granicy pruskiej skąd udał się do Wrocławia a następnie do Paryża.

Bój pod Kruszyną zakończył powstańczą drogę gen. Taczanowskiego. Przestał istnieć jeden z największych w’ tyra czasie oddziałów partyzanckich, którego uzbrojenie i wyposażenie szacowano na ok. 150 tys. rubli. W ręce nieprzyjaciela dostał się cały tabor składający się z 20 wozów, 00 koni oraz duża ilość broni i amunicji.

27