Młodość jako kategoria wiekowa odznacza się ogromnym dynami-zmian, stałą, często burzliwą, oscylacją pomiędzy subiektywnością /tntałtującej się tożsamości a obiektywizmem ograniczeń społecznych. ' nowi ona specyficzną formę przejścia pomiędzy dzieciństwem a dorosłością* pomiędzy świadomością ucznia a świadomością pracownika.
Na ten etap zawirowań tożsamościowych młodego człowieka nakłada • zewnętrznie sterowany system edukacyjny ze swoją rozrządową funkcją uwidaczniającą się zwłaszcza na progach pomiędzy poszczególnymi etapami szkolnictwa. Społeczny rys biografii jednostkowej wyznaczany tokiem wchodzenia w relacje z podmiotami rynku edukacyjnego i zawodowego nabiera kolorytu, a realnie podejmowane próby ukierunkowania dróg życiowych staną się istotnym elementem społecznego Ja” adolescenta.
Edukacja i praca są więc zasadniczymi elementami, poprzez które konstruuje się społeczny profil biografii i dokonuje się wejście młodzieży w zróżnicowane tory życia zawodowego charakteryzujące drogi życiowe dorosłych. We współczesnej rzeczywistości społecznej zawodzi procedura podmiotowego rozmieszczania się w palecie gotowych zdefiniowanych możliwości edukacyjno-zawodowych, która jeszcze kilkanaście lat temu gwarantowała stabilność i ciągłość doświadczeń zawodowych na rodzimym rynku pracy. Obecna młodzież staje na progu dorosłego życia w zdecydowanie zmienionych warunkach rynkowych i ekonomiczno-społecznych, wobec narastającej konkurencyjności, wymogów dużej mobilności i elastyczności zawodowej.
Jej stosunek do wykształcenia i pracy jest jednak wypadkową swoistej ewolucji społecznej, jaka dokonała się w toku długotrwałego okresu transformacji w Polsce.
W latach siedemdziesiątych głównymi konstruktami dążeń życio-^ch młodzieży były wartości intersubiektywne, takie jak udane życie zmne, dobrze płatna, ciekawa praca zaspakajająca potrzeby bytowe, enione były też wiedza i nauka, nie zajmowały jednak najwyższych ^iojsc w hierarchiach wartości (Cudowska, 1997). Pojawiły się ponadto dob enc^e a^enacji wykształcenia, którym państwo manipulowało jako wska'm* Wymienialn>™ na prawo do konsumpcji. Łukaszewicz (1989) ksZtałUJC na wyra*'ne w latach siedemdziesiątych zakomponowanie wy-
w7nia w formułę: praca - dochód - prawo do konsumpcji. no atach osiemdziesiątych, w miarę narastającego kryzysu społecz-sPadł 0ClarCZeg0, uJawni*y si? eskapistyczne nastawienia młodzieży, znaczenie edukacji, do czego przyczynił się obserwowalny daleko
27