550
W przypadku tarczy nasadzonej na wal z wciskiem jest p > 0. Gdy mamy tarczę z otworem centralnym bez wcisku (np. wirnik integralny), wtedy p = 0 i wzór (XIV.51) przechodzi w postać:
550
2.5. Tarcze bez otworu w osi
Oznaczając pierścień przedostatni indeksem 1' oraz ostatni pierścień indeksem 2 możemy wykorzystać bezpośrednio równania (XIV.47):
(1)
°V*2 = aj X +b\,
Uij2 = Cj X T dj.
Ale naprężenia arz i <rri na zewnętrznym promieniu pierścienia bez otworu w osi są ze sobą związane warunkiem (XIV.32):
(2)
1 — V |
2 p <*?s2H--j— e Ux2-
Wstawiając równanie (1) do wzoru (2) znajdujemy z równania
brakujący warunek brzegowy:
X =
dy-a\
(XIV.52)
2.6. Obieranie nacisku powierzchniowego przy połączeniu skurcznym
Jedna z najczęściej stosowanych metod połączenia tarczy z wałem polega na osadzeniu tarczy za pomocą wcisku. Połączenie to winno przenosić moment obrotowy z tarczy na wał za pośrednictwem tarcia, tj. moment tarcia w połączeniu Mr powinien być większy od momentu wynikającego z mocy wewnętrznej stopnia Nt:
(XIV.53)
gdzie
M0 =
N
(XIV.54)
(a)
(b)
Rys. XIV.11. Obliczanie wcisku
stąd
•■o
Łącząc (XIV.53), (XIV.54) i (XIV.55) znajdujemy wymaganą wartość nacisku:
NJoj
^ > IniiLr'
(XJV.56)
Współczynnik tarcia spoczynkowego n jest wartością trudną do oceny:
H ~ 0,1 —0,3.
Dla pewności należy przyjmować w obliczeniach wartości mniejsze:
pa 0,1.
Przykład. Moc wewnętrzna stopnia N, = 10000 kW, n = 3000 obr/min = = 314 rad/s; L = 30 cm, d = 30 cm.
Przenoszony moment
P>
N, 104-103 M0 = — * -
oj 314
M0 _ 3,28-104
2n/iLr2 271-0,1 0.3-0.152
= 3,28-104 Nm,
= 7,9-106 Pa =
7,9 MPa.