335 (32)

9.1. Audyt zewnętrzny środków pomocowych 335

Biegły rewident powinien zaplanować i wykonać usługę atestacyjną w sposób umożliwiający skuteczne osiągnięcie jej celu, przy czym planowanie polega na opracowaniu ogólnej strategii oraz szczegółowego planu wykonania usługi atestacyjnej. Pomaga ono w racjonalnym podziale prac i sprawowaniu nadzoru nad ich wykonywaniem. W standardzie wymieniono następujące, przykładowe zagadnienia, jakie biegły rewident powinien rozważyć w toku planowania wykonania usługi atestacyjnej:

-    cel usługi,

-    kryteria, jakie zostaną zastosowane,

-    przebieg wykonywania usługi i możliwe źródła dowodów,

-    wstępny osąd istotności i ryzyka usługi,

-    wymagania dotyczące osobowości i wiedzy fachowej współpracowników, w tym także rodzaju i zakresu współpracy z rzeczoznawcami.

Planowanie i nadzór powinny być kontynuowane przez cały czas wykonywania usługi, a plany mogą wymagać zmiany w miarę postępu prac.

Biegły rewident, planując i wykonując usługę atestacyjną, powinien kierować się zawodowym sceptycyzmem, tzn. nie powinien ani zakładać, że strona odpowiedzialna jest nieuczciwa, ani też przyjmować, że jest ona bezwzględnie uczciwa. Zawodowy sceptycyzm to postawa cechująca się dociekliwością i krytycyzmem przy ocenie dowodów.

Biegły rewident powinien posiadać lub uzyskać dostateczną wiedzę o okolicznościach towarzyszących wykonaniu usługi, by móc rozpoznać i zrozumieć zdarzenia i działania, które mogą mieć znaczący wpływ na zagadnienie będące przedmiotem usługi. Wiedza ta powinna być pożytkowana przez biegłego rewidenta między innymi przy szacowaniu ryzyka i doborze rodzaju, zakresu i czasu dokonywania czynności rewizyjnych, jest ona także niezbędna do oceny kryteriów, jakie mają być stosowane przy ocenie zagadnienia będącego przedmiotem usługi atestacyjnej.

Zakres audytu zewnętrznego jest różnie precyzowany w umowach o jego przeprowadzenie. W praktyce przeprowadzania audytu finansowego wykorzystywania środków z funduszy Unii Europejskiej można wyróżnić trzy etapy audytu, a mianowicie:

-    przygotowanie audytu,

-    badanie właściwe,

-    czynności końcowe.

Audyt ma się koncentrować na projekcie, poddając badaniu systemy zarządzania i kontroli beneficjenta w takim zakresie, w jakim wpływają one na realizację projektu. Stwierdzenie wiarygodności danych może następować w sposób bezpośredni lub pośredni, przy czym bezpośrednie sprawdzenie obejmuje badanie wiarygodności, a sprawdzenie pośrednie - badanie działającego u beneficjenta systemu kontroli wewnętrznej - badanie zgodności w zakresie przekazywania i rozliczania otrzymanych środków, procedur akceptacji wydatków jako kwalifikowalnych (ich zasadność, od-