34 (60)

34

Podstawy samodiagnostyki

ostrzegawczej lampki samodiagnostyki umiejscowionej na tablicy przyrządów

BŁYSKI 1-SEKUNDOWE    KRÓTKA

Rys. 7. Graficzny obraz typowych 2-cyfrowych kodów błyskowych wyświetlanych przez ostrzegawczą lampkę samodiagnostyki lub diodę świecącą LED. Długości impulsów reprezentujących jedności i dziesiątki są równe

mniejszą wagę i ich pojawienie się nie jest sygnalizowane włączeniem lampki ostrzegawczej, chociaż kod usterki zostanie zarejestrowany w pamięci urządzenia sterującego.

Nie wszystkie pojazdy mają lampkę ostrzegawczą; niektóre systemy wymagają użycia do odczytu kodów czytnika kodów usterek lub wyświetlacza kodów błyskowych.

Kody szybkie i wolne

Kody nadawane przez urządzenie sterujące można podzielić na dwie kategorie: kody szybkie i kody wolne. Kody wolne są emitowane dostatecznie wolno, żeby mogły być wyświetlone za pomocą diody LED lub lampki ostrzegawczej na tablicy rozdzielczej. Kody szybkie są emitowane za szybko, żeby mogły być wyświetlone za pomocą diody LED lub lampki ostrzegawczej. Kody szybkie można odczytać za pomocą cyfrowego czytnika kodów usterek.

Inne funkcje samodiagnostyki

W dużym stopniu format i typ informacji dostępnej na wyjściu układu samodiagnostyki jest wyznaczony przez producenta pojazdu. Zadaniem czytnika kodów usterek lub „ręcznego" sposobu odczytu kodów jest uruchomienie programu producenta pojazdu i jak najlepsze wykorzystanie dostępnych informacji. Innymi słowy, jeżeli

Rys. 6. Typowy symbol ostrzegawczej lampki samodiagnostyki

producent pojazdu nie udostępni pewnych informacji, to nie jest możliwy dostęp do niej za pośrednictwem wejścia szeregowego.

Układ samodiagnostyki spełnia wiele innych podanych niżej funkcji:

-    odczytuje kody usterek,

-    kasuje kody usterek,

-    sprawdza części składowe i elementy wykonawcze systemu,

-    wykonuje regulacje obsługowe,

-    koduje urządzenie sterujące,

odczytuje bieżące informacje o pracującym systemie,

-    rejestruje wybrane parametry pracującego systemu.

Uwaga! Nie wszystkie wymienione wyżej funkcje występują we wszystkich systemach. W wielu przypadkach potrzebny będzie czytnik kodów usterek.

Odczyt kodów usterek

Kody usterek można odczytać z pamięci urządzenia sterującego na wyjściu szeregowym układu samodiagnostyki po podłączeniu do niego odpowiedniego czytnika kodów usterek lub w wyniku zastosowania odpowiedniego „ręcznego” odczytu. Metoda „ręcznego” odczytu kodów jest używana w najstarszych wersjach systemów sterowania silnikiem. W nowych odmianach odczyt usterek odbywa się wyłącznie za pomocą czytnika kodów usterek.

Czytnik kodów usterek czy skaner?

Urządzenie do odczytu kodów usterek ma dwie nazwy: czytnik (nazwa angielska) lub skaner (nazwa amerykańska). W zasadzie obie nazwy są poprawne, ale w książce będzie używana nazwa czytnik kodów usterek.

„Ręczny” odczyt kodów usterek (kody błyskowe)

Układ samodiagnostyki w starszych systemach umożliwia „ręczny” odczyt kodów usterek. Metoda ta nie wymaga użycia skomplikowanych urządzeń, ale ma pewne ograniczenia. Jest wolna i łatwo w niej o błąd. Co więcej, nie nadaje się do odczytu kodów nadawanych z dużą szybkością, co występuje w nowoczesnych systemach. Zwykle „ręczny" odczyt kodów rozpoczyna się od zmostkowania pewnych styków w złączu samodiagnostyki. Następnie kody są wyświetlane w postaci serii błysków lampki ostrzegawczej na tablicy przyrządów lub diody LED w obudowie urządzenia sterującego. Kody odczytywane w ten sposób często zwane są „kodami błyskowymi” (rys. 7 do 9). Po zliczeniu liczby błysków lampki lub diody LED albo wychyleń wskazówki miernika można na podstawie tabeli kodów zawartej w każdym rozdziale odczytać kody usterek. Mimo braku lampki ostrzegawczej lub diody LED wciąż można, w niektórych systemach, użyć diody LED albo woltomierza (patrz ostrzeżenie numer 5 w rozdziale „Ostrzeżenia”).

Kasowanie kodów usterek

Istnieje wiele sposobów usuwania usterek z pamięci urządzenia sterującego. W systemach z połowy lat osiemdziesiątych kody były automatycznie kasowane z chwilą wyłączenia zapłonu. Wkrótce dodano stałe zasilanie pamięci z akumulatora, co pozwoliło na zachowanie w niej kodów również po wyłączeniu zapłonu. W takich systemach kody kasowane są za pomocą czytnika kodów usterek (zalecany sposób), ale istnieje także „ręczny” sposób kasowania. Kody można usunąć z pamięci przez odłączenie przewodu akumulatora lub złącza urządzenia sterującego. Najnowsze systemy mają pamięć trwałą, która przechowuje dane nawet po odłączeniu akumulatora i kody można skasować tylko za pomocą czytnika kodów usterek (rys. 10).

Uwaga! Kody należy kasować zawsze po sprawdzaniu elementów systemu lub naprawach wymagających usuwania elementów systemu.

„Ręczne” kasowanie kodów

Często możliwe jest „ręczne” kasowanie kodów w wyniku uruchomienia sposobu podobnego do stosowanego podczas odczytu kodów.

Sprawdzanie części składowych i elementów wykonawczych

Czytnika kodów usterek można używać do sprawdzania podłączenia i części obwodów pewnych elementów wykonawczych. Można

na prz

cyjneę

Jeżeli

poprą’

Zależr

dzenic

go, jeż

samoc

innym

każnk

obrotc

układi

spraw*

na prz

cy, gc z poło pełnec uznan dzie d*

„Ręc; i pob syste

Pobuc jest n* kodów mach i spra W roz* dano (

Regi

W więl możliv szank punkti my nic jest u; ustawi IV, Ro samoc magaj ustere płoń u

Kodi

sten

W niel rek m steruj* nie tc przed; la to p wersa liczby liwia c konkri

Ode;

bież.

Na ek świetl* czujnil jest sz dzenia wykor dzanie czujnil a odp