35 (447)

destylacja w pracowni alchemicznej. Strona ty tu (owa traktatu alchemicznego 'Mieronymusa

0drunsciiwiga, 1507

Summa perfectionis magisteńi (je fi era

Przy pomocy prymitywnych urządzeń do destylacji wina, zwanych alembikami, uzyskiwano ciecz o zawartości ponad 50 % alkoholu, którą nazywano „aqua ardens” (wodą płonącą) lub „aqua vitae” (wodą życia).

Zauważono również, że wino ogrzewane traci cechy odurzające i przypisywano to istnieniu istoty nadprzyrodzonej, która opuszcza środowisko poddawane ogrzewaniu. Stąd powstała łacińska nazwa „spiritus” (duch) na określenie roztworów stężonego alkoholu, która stosowana jest do chwili obecnej.

Rys historyczny

W starożytności wiedziano już, że w napojach

(wino, piwo) znajdują się substancje lotne i palne, nie potrafiono ich oddzielić a tym bardziej zagęścić, bo nie

Przyjmuje się, że już w VIII w. Arabowie poznali proces ale utrzymywali to w tajemnicy i dopiero w

go we Włoszech.

W Polsce, w drugiej połowie XVI w. wytwarzano z żyta napój alkoholowy zwany gorzałką. Nazwa „wódka” stosowana była początkowo na określenie środków leczniczych i kosmetycznych z ziół i korzeni otrzymanych na bazie spirytusu. Z czasem ta nazwa została przyjęta również na określenie gorzałki. W drugiej połowie XVII w. Polska była już znana w Europie z produkcji wódek zbożowych i ich eksportu.