368 (6)

wszystkie wyniki pomiarów (wraz z ich błędami średnimi) oraz współrzędne punktów stałych S_Jt S-,, ó'_3> S. są takie same jak w przykładach 5.1.3 i 5.1.4. Stosując zasady wyrównania sekwencyjnego wyznaczyć ostateczne, wyrównane współrzędne punktu Z. Ustalić także wpływ dodatkowych pomiarów na zmianę wartości przyrostów do przybliżonych współrzędnych punktu oraz na zmianę wartości błędów średnich wyrównanych współrzędnych.

Rozwiązanie

Ostateczna sieć geodezyjna, po dołączeniu kątów a, (i, jest taka sama jak przykładzie 5.1.4. Przyjmijmy wariant, w którym wyniki pomiaru kątów są wzajemnie niezależne. Zatem przepisujemy:

*-0.9910 0.1336'		-0.219	^(m,n) <- r/.
-0.8185 -0.5745		-59	ci ■?
-0.4297 -0.9030		38	<—
	L =
0.1656 -0.9862		187
2.0565 2.0349		81	(cc) ^a
0.7544 1.0621		-46	<~ P

.56

(mm)

0.44

P = 10'

0.44

0.69

0.50

0.50

(CC)’’

a następnie

-3

9

	-197		d y		-22
d/V -	160	(mm)	^AZ /V	, V =	-4

4

■23

(mm)

(cc)

Takie same wyniki powinniśmy otrzymać po zastosowaniu zasad wyrównania sekwencyjnego.

Etap I

W pierwszym etapie zmierzono odległości clj. d_7t c/₃, Takiej pierwotnej sieci geodezyjnej można przyporządkować macierze (przykład 5.1.3):

- 0.991!    0.1329

-0.8185 -0.5745 -04297    -0.903

0.1656 -0.9862

219“		e-d,
-59		<~ d2
38		<r~ il?>
187	(mm)	<~ d.

1.56

P = 10 "

0.44

0.44

0.69

--(mm) "

Na ich podstawie uzyskujemy estymator wektora przyrostów (zob. także przykład 5.1.3)

d._V[ =-(A[p_|A_!r^lAfP

0    macierzy wag

1    macierzy kofaktorów

Qx, =(Af P,A,) ¹

199

154

(mm)

1.927 0.059 0.059 i .203

52 -3 -3    83

(mm)"

(mm) ”

Etap II

W drugim etapie dołączamy wyniki pomiaru kątów a, ji, tworząc macierze:

	'2.0563	2.0349		'0.50
(H) “	0.7544	1.0621	, Pil = h) “	0.50

Następnie, zgodnie z zasadami wyrównania sekwencyjnego (wersja, w której są dołączane tylko obserwacje), zestawiamy macierze:

2.0563	2.0349
0.7544	1.062 1
1	0
0	1

369