36 (482)

36

m Centralnym lub Wojewódzkim Ośrodkiem Dokumentacji Geodezyjno--Kartograficznej,

■    Okręgowymi (Miejskimi) Przedsiębiorstwami Geodezyjno-Kartograficznymi w zakresie udostępniania aktualnych map topograficznych, a także stosowanych map tematycznych,

■    Wojewódzkimi Zespołami Uzgadniania Dokumentacji Projektowych w zakresie lokalizacji przewodów uzbrojenia podziemnego i podłączeń do odpowiednich źródeł zasilania w energię elektryczną, wodę, ciepło itp.,

■    Państwowym Przedsiębiorstwem Geodezyjno-Kartograficznym w zakresie wykonania zdjęć lotniczych,

■    Centralnym Ośrodkiem Dokumentacji Geodezyjno-Kartograficznej w zakresie udostępniania istniejących zdjęć lotniczych,

■    Ośrodkiem Przetwarzania Obrazów Lotniczych i Satelitarnych (OPOLIS) w zakresie pozyskiwania i udostępniania aktualnych zdjęć satelitarnych.

W celu prawidłowego przebiegu procesu projektowania lokalizacji inwestycji projektanci powinni dysponować następującymi materiałami geodezyjno-kartograficznymi:

■    zestawem aktualnych map topograficznych, mapązasadnicząi istniejącymi mapami tematycznymi,

a zdjęciami lotniczymi i satelitarnymi,

a w miarę potrzeb i możliwości dostępem do banku danych geodezyjnych,

a w miarę potrzeb i możliwości numerycznym modelem terenu wraz z programami pozwalającymi na właściwe jego wykorzystanie,

a niezbędnymi danymi z ewidencji gruntów, a także materiałami dotyczącymi osnów geodezyjnych sytuacyjnych i wysokościowych.

Na etapie studiów wstępnych (przedprojektowych) ustalenie i zamówienie odpowiednich dokumentów geodezyjno-kartograficznych należy do obowiązków projektanta. Na etapie opracowania założeń techniczno-ekonomicznych i projektu technicznego obowiązek ten należy do inwestora.

Do ustalenia rozmieszczenia inwestycji budowlanych na ogół wykorzystuje się aktualne mapy sytuacyjne lub sytuacyjno-wysokościowe, sporządzone przede wszystkim jako kopie (wyrysy) mapy zasadniczej lub mapy ewidencji gruntów. Do celów tych stosuje się też dwukrotne powiększenia lub pomniejszenia tych map. Do opracowania planu realizacyjnego wykorzystuje się aktualną mapę sytuacyj-no-wysokościową. Jeżeli jednak dla określonej inwestycji nie jest konieczne uwzględnienie rzeźby terenu, do opracowania planu realizacyjnego może być wykorzystana mapa sytuacyjna. Mapy sytuacyjno-wysokościowe powinny obejmować również tereny przylegle w pasie co najmniej 30 m, licząc od granic terenu inwestycji, a w razie konieczności ustalenia strefy ochronnej, także teren tej strefy.

Mapa użyta do opracowania planu realizacyjnego (mapa do celów projektowych) powinna: