382 383

chylona przyśrodkowo pod kątem 15° (rzut skośny na gałkę oczną). Oczodół wypełniony tamponem z gazy, powieki zamknięte. Dodatkowa warstwa podkładu (1 cm frote).

Elektroda bierna (ES 0 10 cm) ustawiona jest z odległości 15—20 cm na poziomie powyżej przeciwnego barku, np. oko prawe — bark lewy (ryc. 262).

Ryc. 261. Przegrzewanie gałki ocznej

Ryc. 262. Przegrzewanie oka, rzut skośny na gałkę oczną (ustawienie elektrody czynnej)

Technika ustawienia wskazana jest w leczeniu przedniego odcinka gałki ocznej. Ustawienie powyższe umożliwia równoczesne przegrzewanie obu gałek ocznych. Należy jednak wówczas ustawić obie elektrody czynne bardziej od strony skroniowej, aby odległość przyśrodkowych brzegów elektrod nie była za mała.

Dawkowanie: długość fali 6 m, dawki b. słabe, czas zabiegu od 3 do 10 minut (maksimum) zwiększamy stopniowo. W poszczególnych przypadkach zabieg może być zastosowany 2 razy dziennie z przerwą 4 godzin.

Przegrzewanie ucha

a. Ustawienie elektrod sztywnych (ryc. 263). Półleżąca pozycja chorego na fotelu zabiegowym (oparcie fotela zwrócone do wysięgników aparatu). Muszla uszna otoczona jest grubą warstwą gazy lub waty.

Elektroda czynna (ES 0 10 cm, OP = 3—4 cm) przylega do ucha.

Ze względu na możliwość powstawania efektu szczytowego (nierówna powierzchnia obiektu) poleca się dodatkową warstwę podkładu 1 cm (frote).

Elektroda bierna (ES 0 10—15 cm), rozpraszająca, ustawiona jest po stronie przeciwnej w odległości 20—30 cm od ciała.

Elektroda czynna (ES 0 10 cm) może być również ustawiona z odległości 4—5 cm od muszli. Muszla osłonięta gazą lub watą, a na niej założona opaska elastyczna (bez ucisku!). Ustawienie powyższe może być wskazane w zapaleniu ucha zewnętrznego.

Dawkowanie: długość fali 6 m, dawki słabe, czas zabiegu od kilku do 10 minut.

Uwaga: Nie poleca się równoczesnego ustawienia elektrod czynnych na obu uszach. Nagrzewamy kolejno, co drugi dzień, każde ucho osobno. W czasie zabiegu konieczny jest stały nadzór nad chorym. W razie występowania zawrotów giowy lub objawów oczopląsu zabieg przerwać.

Przegrzewanie głowy (śródmózgowia)

Zabieg pod nadzorem lekarza. Pozycja chorego półleżąca na fotelu. Elektrody sztywne (ES 0 15 cm) ustawione z obu bocznych stron głowy

Ryc. 263. Przegrzewanie ucha

Ryc. 264. Przegrzewanie głowy

na poziomie skroni, w odległości 15 cm od czaszki (z każdej strony jednakowa odległość). (Ryc. 264).

Aby nie wywołać efektu szczytowego na powierzchni muszli usznych, poleca się owiązać je bandażem oraz założyć wkładkę (wata, gaza) przed i poza muszlą.

Dawkowanie: długość fali 10—12 m, dawki słabe, czas zabiegu stopniowany od kilku do 10 minut. W czasie zabiegu wystąpić mogą: senność, zawroty głowy*, a nawet omdlenie. Wskazane przerwanie zabiegu.

LECZENIE STANÓW ZAPALNYCH

Leczenie falami krótkimi stosujemy w naciekach zapalnych, ropowicach, ropniach (po przecięciu i założeniu sączków), w zapalnych stanach woreczka łzowego, czyrakach. Ustawienia elektrod są uzależnione od miejsca zmian chorobowych.

Przegrzewanie czyraków

Wielkość elektrody zależna od rozległości nacieczenia zapalnego. Odległość płytki elektrody od szkła (OP 0 3—4 cm), a od powierzchni skóry 1—2 cm (OE).

383