390 (4)

390 (4)



;;<8>

0.5!

v2

-0.49

■J 2.686

vf)

-11.49

' 4

731.0-48

-- 0.31 g A?


->    /(Ż<8)) = 1


-> «żf) = l


KS)I


" ks


"2.06 s Av\ jyj8)!e (k\ kh) ->    /(yj'S)) = L-......1—

k - kf,


0.99


T(V(8)) = Diag(U 1.1. 0.99)

Ponieważ dla każdego i standaryzowane poprawki mieszczą się w przedziale

dopuszczalnym Aż lub „dotykają” jego granicy z precyzją:    < 0.07,

więc 8. krok kończy proces iteracyjny (w przypadku większej precyzji wprowadzania poprawek do przedziału dopuszczalnego, np. e = 0.0I, iterację kończy dopiero 11. krok). Zatem

0.23

1.51

0.

25

2.51,

y _ y(8) _

0.51

0.25

* A

-0.49

0.03

-11.49 j

x = x°+dx =0 + 2.51 = 2.51

a następnie:

- I etap kontroli

r-V?PV =4.728    |

r = l/PA dx + LrPL = 4.728J

— estymator współczynnika wariancji

(m() = i .2)


o V7 PV 4.728    , eo

~ ”.....-....... =    ......= l -58

n - r j

Dalsze obliczenia dotyczące oceny dokładności należy prowadzić korzystając z ustalonej, ekwiwalentnej macierzy wag P i odpowiadającej jej wartości współczynnika wariancji mg . Wobec tego wyznaczamy:

Błąd średni wyznaczonego parametru (błąd średni średniej arytmetycznej)

Ponieważ układ równań obserwacyjnych zawiera tylko jeden parametr, więc macierz kowariancji wyrównanych parametrów jest sprowadzona do skalara o wartości

a stąd


m j. = 1.4

Błędy średnie, wyrównanych wyników pomiaru Macierz kowariancji wyrównanych obserwacji ma postać

1111

0    -    | r    lii!

C* = /«()A(A7 PA)"1 A r = 2.072

liii

skąd dla każdego i : rn^


Ćk) n =VZ072 = I.4.

L 1

wartości (dla wij =9.1667)


Dla porównania, błędy średnie po wjmównaniu klasyczną metodą NK mają


m


X


C^ - m^(A7 PA)~5 =1.58-1,314 = 2.07


/łiJ(ArPA)~' =9.167, skąd m;. =3.0

1 1 1

Ć* =;»!gA(ArPA)"1A7' =9.1667

I 1    1

skąd dla każdego i: /«-. =3.0

Przedstawiony proces iteracyjny, w przypadku niezbyt wygórowanych wymagań dotyczących precyzji e, zawierał 8 kroków. Okazuje się jednak, że długość tego procesu ma związek z przyjętymi wartościami granic odpowiednich przedziałów. Jeśli np. przyjmiemy kh = 5.6 (poprzednio k{> - 6.0), to na podstawie wcześniejszych wyników wyrównania klasyczną metodą NK, tym razem uzyskujemy:

- wartości funkcji tłumienia

—>




391


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
skan4 92 122 123 124 6,0 6,0 6,0 6,0 III 10 11 12 13 30 31 47 48 49 50 51 68 69 70 2,8 1,5 1,7 1,
img049 49 t &FM[x(t)] * k J x(t)dt    (1.2.31) ♦o gdzie k [rad/Vs] jest stałą »od
Játssz a széllel (11) * VjgM ki at «®ti futkrt1 Lruitiu-Wwł knwwo »jv*a« mmdan mm; lckcrrkrfrtt >
Obraz0040 ttt 03 s 1 LcL/j»*Uil ifi l^n ^r]11 Srf te fz , raĘ^j £pj>
Játssz a széllel (11) Margareta Ezt a szelkereket ugy kell elkesziteni, ahogyan azt a 22. oldalon ta
11 Przykład 9.3 H0 = (^o + T)ZP = {4,265 + 5.0) ■ 10”3-150,0 = 1,390 kN, H2 + H0 = 9,75 + 1,39 = 11
*t u MC k iV*^j« »ł ~ (H *« /N vf -4" f# A *r*r ocu k*4<6if>
z54 —j- GRAFIl/A _ 4jCu3O 11 ^£Uoujs (AA) iłR.Ol-^o!t) r* ^WWęi? -y^OToteri.
Scan0100 tif ^11 ■; J f-Ji ‘i EHi1 ! ■J J iiltjś ‘i_i I ^11 ■; J f-Ji ‘i EHi1 ! ■J J iiltjś

więcej podobnych podstron