396 397 (3)

zależnością na q z (7.126), w którym zamiast SkRk w liczniku wprowadza się SkRk + S,R,. W tym przypadku jednakże wzrasta nieco dynamiczna pojemność wejściowa stopnia dzięki obecności napięcia sygnału na siatkach ekranujących oraz wzrastają zniekształcenia nielinearne przy dużych amplitudach sygnału ze względu na nielinearność prądu siatek ekranowych.

W zakresie górnych częstotliwości asymetria napięć wyjściowych stopnia ze sprzężeniem katodowym rośnie, gdyż napięcie Uk, doprowadzane do dolnej lampy maleje na górnych częstotliwościach ze względu na wpływ pojemności bocznikujących Rk* (pojemność wejściowa dolnej lampy, pojemność katoda-włókno obu lamp, pojemność montażowa, itd.). Ponieważ jednak oporność wyjściowa stopnia między punktami przyłączenia Rk, jest bardzo mała, to charakterystyka częstotliwościowa U k, w zakresie górnych częstotliwości jest wielokrotnie lepsza niż charakterystyka częstotliwościowa stopnia oporowego z obciążeniem anodowym. Dlatego też dodatkowa asymetria na górnych częstotliwościach, wywołana zależnością częstotliwościową U k, jest niewielka.

W zakresie dolnych częstotliwości asymetria napięć wyjściowych omawianego stopnia inwersyjnego również rośnie z powodu dodatkowych zniekształceń częstotliwościowych wnoszonych w dolną gałąź przez pojemność rozdzielającą C',. W celu zmniejszenia tej asymetrii przy jednakowych opornościach R', j R',‘ pojemność Ci'można przyjąć kilka razy większą niż C,.

We wzmacniaczach szerokopasmowych wartość Rk, dobiera się wychodząc z wartości dopuszczalnej asymetrii stopnia na średnich częstotliwościach. Rozwiązując wzór na q z (7.126) względem Rks otrzymamy:

Rk,

1

S_fc(q-1)

(7.129)

We wzmacniaczach dla oscyloskopów elektronicznych wartość <j jest zazwyczaj rzędu 1.1...1.1S. Wartości Rk, nie należy przyjmować zbyt dużej, gdyż powstanie na nim zbyt duży spadek napięcia zasilającego, na skutek czego zmaleje maksymalne napięcie wyjściowe stopnia. Jeżeli obwód żarzenia jest połączony z ujemnym biegunem źródła zasilania, amplituda napięcia na Rk, nie może przekroczyć dopuszczalnej dla lamp odbiorczych wartości różnicy potencjałów między katodą a włóknem żarzenia.

Oporność R_a w obwodach anodowych stopnia inwersyjnego ze sprzężeniem katodowym oraz inne jego elementy, oblicza się tak jak w konwencjonalnym stopniu oporowym. Ponieważ układ równoważny jego gałęzi nie różni się od układu równoważnego stopnia oporowego, obliczanie charakterystyk częstotliwościowych, fazowych i przejściowych odbywa się na podstawie wzorów dla stopnia oporowego. W celu polepszenia charakterystyk stopnia w każdym jego ramieniu można zastosować zarówno korekcję małej jak i wielkiej częstotliwości. Korekcję oraz elementy układu oblicza się w sposób konwencjonalny.

W stopniu inwersyjnym zc sprzężeniem emiterowym (rys. 7-28b) oporność wejściowa jest prawie dwa razy większa niż wejściowa oporność konwencjonalnego stopnia oporowego ze wspólnym emiterem. Współczynnik wzmocnienia jest taki sam jak w stopniu oporowym ze wspólnym emiterem. Współczynnik asymetrii q przy jednakowych obciążeniach obwodów kolektorowych obu gałęzi określa się zależnością (7.126), w której Rk,

zastąpiono przez R_c, a S_k przez ■ ¹ —, gdzie R_U.._IB — oporność

tiweJB

wejściowa tranzystora w punkcie roboczym w układzie OB.

7.4.6. Siopień inwersyjny ze wspólną kałodą (emiterem)

W stopniu inwersyjnym ze wspólną katodą w celu otrzymania napięcia sygnału odwrotnej polaryzacji wykorzystuje się dodat-

Rys. 7-29. Stopień inwersyjny

a — o wspólnej katodzie; b — o wspólnym emiterze

397