397 (11)

Rjc. 1437. Schemat układu do badania skurczu i/otonic/nego z podparciem Opis w lekkie.

w funkcji obciążenia. Po pobudzeniu do skurczu tężcowego w mięśniu zaczyna się początkowo skurcz izometryczny. a w momencie gdy ula skurczu zrównoważy obciążenie. następuje izotonicznc (przy stałym obciążeniu) skrócenie mięśnia. Rejestrowane wielkości skrócenia mięśnia w funkcji czasu dla różnych obciążeń zilustrowano na rycinie 14.37bi Widać, że przy obciążeniu 0.5 N następuje większe skrócenie mięśnia niż przy obciążeniu 1.5 N. Przy czym w rozpatrywanym przypadku skracanie za każdym razem rozpoczynało się od długości spoczynkowej mięśnia (około 2,3 cm). Wyniki takich badań można zilustrować na odpowiednim wykresie (ryc. 14.37c). Punkt A opisuje stan mięśnia na początku dośw iadczcnia: jego długość początkową i rozwijaną siłę. Jeśli mięsień ten obciążono w warunkach podparcia silą na przykład I N. to jego długość pozostawała stała (linia AB. skurcz izometryczny). dopóki pobudzenie do skurczu tężcowego nie wywołało w nim siły 1 N (punkt B). Teraz rozpoczyna się skurcz izotoniczny pod obciążeniem I N. aż do osiągnięcia przez mięsień minimalnej długości (punkt C) przy zadanym obciążeniu. Limą przerywaną zaznaczono podobne przebiegi, ale dla innych wartości obciążenia (0.5 i 1.5 N) i tej samej długości początkowej mięśnia. Wykres ten J:oń-czy" się z prawej strony przy długości początkowej mięśnia dla maksymalnego obciążenia, jakie mięsień może zrównoważyć, nie ulegając przy tym skróceniu. Oczywiście rozpoczęcie pomiarów od innych długości początkowych da całą rodzinę takich krzywych.

397