W całym paśmie spotyka się fantazyjne grupy skalne, będące efektem specyficznego sposobu wietrzenia granitu.
To najwyższe pasmo Sudetów zbudowane jest niemal wyłącznie z granitów. Tworzy je rozciągnięty na długości 36 kilometrów wał, którego kulminację stanowi Śnieżka (1602 m n.p.m.). Jedynie tutaj oraz na drugim co do wysokości szczycie Karkonoszy, Wielkim Szyszaku (1509 m n.p.m.), wykształciło się piętro alpejskie. Najbardziej wartościowe z przyrodniczego punktu widzenia są tereny piętra subalpejskiego (1250--1450 m n.p.m.), gdzie oprócz zarośli kosodrzewiny występują m.in. ziołorośla, traworośla i zbiorowiska roślinności torfowiskowej. Charakterystyczny element karkonoskiego krajobrazu stanowią kary polodowcowe - wyżłobione przez lodowiec zagłębienia podcinające wierzchowinę stromymi, skalistymi urwiskami. Najpiękniejsze są Śnieżne Kotły, w których niemal przez cały rok u stóp urwiska o wysokości prawie 200 metrów zalegają płaty śniegu. Znaczne spadki terenu i uskoki skalne sprzyjają też powstawaniu wodospadów. Do największych należą: wodospady Łommczki (300-metrowa kaskada potoku Łomniczka), Wodospad Szklarki (13 m wysokości) i największy w polskich Karkonoszach Wodospad Kamieńczyka (27 m wysokości).
W 1992 roku Karkonoski Park Narodowy wraz z czeską częścią parku (na terenie naszego kraju leży zaledwie 177 z 617 km2 pasma) uznany został przez UNESCO za Bilateralny Rezerwat Biosfery Karkonosze/Krkonośe.
Kocio! Małego Stawu, w którym leży jedno z piękniejszych schronisk Karkonoszy - Samotnia.
39