40 (264)

winna być wyraźna. Zależy to między Innymi od różnicy potencjałów standardowych reakcji połówkowych. Dla powyższej reakcji różnica jest duża i dlatego stosunkowo łatwo wyznaczyć punkt końcowy miareczkowania.

Zestaw do miareczkowania potencjometrycznego składa się z na czyńka zawierającego oprócz mieszadełka roztwór badany, w którym zanurzone są elektroda wskaźnikowa i porównawcza ora/ aparatu pomiarowego /pehametr/. Elektroda porównawcza podczas miareczkowania musi zachowywać stały potencjał Najczęś-ciej stosowaną elektrodą porównawczą jest elektroda kalomelo-wa: Hg/Hg₂CI₂/KCI. Potencjał normalny dla reakc|l elektrodowej:

2Hg + 2Cr->Hg₂CI₂ + 2e

wynosi +0,268 V.

Potencjał elektrody wskaźnikowej zmienia się podcz.it miareczkowania. Dla reakcji w układach redoks elektrody wskaźnikową najczęściej jest metal (platyna, złoto) nie reagują y z roztworem,

w którym jest zanurzony, a spełniający tylko rolę przenośnika ładunku elektrycznego.

Wykonanie doświadczenia:

Do kolbki z badanym roztworem jonów Fe²⁺ dodajemy 20 mi H₂S0₄ o stężeniu 1 mol/l i dopełniamy wodą destylowaną do 100 ml. Po wymieszaniu pobieramy 10 ml roztworu, przenosimy do knlbki stożkowej i uzupełniamy wodą tak, aby części czynne nlnktrod (wskaźnikowej i porównawczej) były całkowicie zanurzone. Elektrody łączymy z aparatem pomiarowym, muchamiamy mieszadło i odczytujemy potencjał początkowy w badanym roztworze. Następnie z biurety dodajemy po 0,5 ml m/lworu KMn0₄ i za każdym razem odczytujemy wartość potoncjału. Przyrosty potencjału na początku są niewielkie, w miarę zbliżania się do punktu końcowego są coraz większe. V punkcie końcowym osiągają maksimum równe zwykle kilkaset mV odpowiada to punktowi przegięcia na krzywej miareczkowania, i " osiągnięciu maksimum przyrosty maleją. Pomiary zapisujemy w i il inlce: pierwsza rubryka to objętość dodawanego roztworu i MnO/t, druga to odpowiadający jej potencjał w mV. Wykonujemy

........ miareczkowanie zmniejszając porcje dodawanego roztworu

¹ MnO/i (tylko w przedziale skoku potencjału uzyskanego

*    plniwszym miareczkowaniu). Z uzyskanych wyników wykreślamy i i/ywą miareczkowania (oś odciętych: objętość KMn0₄ w ml; oś

"dnych: potencjał w mV). Następnie rysujemy styczne do krzywej uimticzkowania przed i po punkcie przegięcia i ich środkową, miki przecięcia się tej środkowej z krzywą miareczkowania na osi r m, łych wyznacza objętość KMn0₄ odpowiadającą punktowi i iwnoważnikowemu.

•    'lilii .-.imy stężenie molowe jonów Fe²⁺ w badanej próbie:

^m(Fe²⁺) ‘ ^(Fe²⁺) ~ ^m(«Mn0₄) ' ^(KMn0₄)

85