Głównym spoiwem są specjalne asfalty drogowe (np. D50 i D70). Maksymalne ziarna kruszywa < 25 mm. W stosunku do betonów zwykłych, oryginalnym jest tworzenie betonów bitumicznych o strukturze zamkniętej (< 4,5% porów) i częściowo zamkniętej (4,5 do 8% porów).
Beton bitumiczny byl niegdyś powszechnie używany do budowy autostrad, obecnie, stosuje się beton cementowy, który przede wszystkim jest trw alszy i odporniejszy na tworzenie się kolein. Koszt wykonania nawierzchni z betonu bitumicznego jest niższy niż z cementow ego, ale utrzymania - wielokrotnie wyższy.
Gipsobeton wykonywany jest tylko jako lekki o wytrzymałościach do 10 MPa i gęstości objętościowej w stanie suchym od 1000 do 1600 kg/m\ Można stosować do niego wszystkie kruszywa lekkie mineralne i organiczne, jeśli nie zaw ierają nadmiaru związków siarki. Szczególnie niebezpieczny ze względu na zawartość siarki jest żużel paleniskowy. Ponieważ jest on bardzo silnie negatywnie wrażliwy na oddziaływanie wilgoci, może być wprowadzony tylko tam, gdzie wilgoć względna otoczenia nie przekracza 70%, a wilgotność betonu 8%'. W innym przypadku wytrzymałość na ściskanie może spaść nawet o 70%. Na I irf gipsobetonu zużywa się od 350 do 700 kg gipsu obecnie dąży się, aby dodawać nie więcej niż 500 kg. Mieszanki gipsobetonów mogą być różnej konsystencji, ich zagęszczanie przeprowadza się tak. jak mieszanek betonów zwykłych; nie podlegają pielęgnacji wilgotnej, pozostawia się je w warunkach naturalnych, chroniąc przed deszczem.
Są to betony bczcementowe, wykonywane z mieszaniny piasku kwarcowego, rozdrobnionych dodatków krzemionkowych, wody i wapna lub innego materiału wiążącego na bazie wapna. Betony silikatowe poddaje się autoklawizacji, co ma istotne znaczenie dla ich cech wytrzymałościowych.
Główną substancją wiążącą są hydrokrzemiany wapniowe, powstające w wyniku współoddziaływania krzemionki zawartej w rozdrobnionym dodatku i w piasku z wodorotlenkiem wapniowym. Podczas autoklawizacji następuje znaczne wzmożenie tego współoddziaływania, a w zachodzącym procesie powstaje CSH oraz tobermoryt C<S(,Hs <.
Betony silikatowe mogą być zwarte wykonane na piasku naturalnym (p = od 1800 do 2200 kg/m'), zwarte lekkie na kruszywach porowatych oraz lekkie poryzowanc (gazosy-likaty i pianosylikaty).
Betony zwarte na piasku naturalnym mogą uzyskiwać wytrzymałości w granicach od 10 do 60 MPa. Wytrzymałość rośnie wraz ze wzrostem chropowatości ziaren piasku, ilości dodatku krzemionkowego i zależy od właściwego przebiegu autoklawizacji. Dodatkiem krzemionkowym jest z reguły mielony piasek kwarcowy, stosowany w ilości od 15 do 30% ogólnej masy stałych składników betonu. Mialkość dodatku musi się mieścić w granicach od 3000 do 4000 cm-/g. Do betonu sylikatowego stosuje się spoiwo (wapno) w ilości od 8 do 11% masy stałych składników.
Beton sylikatowy ma podobną rozszerzalność liniową i przyczepność do zbrojenia jak beton cementowy. Wykazuje natomiast większą odksztalcalność sprężystą, niższy
Z. J amfo A. tocioti i frgo ictiinafogir. Wir5W#u 2005 ISBN *?01-144? 1-9. Oby WN PWN 2005
441