skanowanie0029 (42)

Ryt. 15-6. Model ftoinha*(Sa i Kufiemeiera eu<-synoMtj ttHpiac.f in cjacf zawiązków w obrębie SAM

padek indukcji heterogenicznej opisano niedawno w młodych rozwijających się pędach jodły i świerka. Dwa systemy tkankowe - pierwotnej tkanki waskulamej i kanałów żywicznych - wykształcają się w ścisłej zależności: liczba i rozmieszczenie sympodiów wus-kularnych, różnicujących się wcześniej, określa liczbę i rozmieszczenie pojawiających się później korowych kanałów żywicznych, w kontekście istniejącego w pędzie wzoru filotaktycznego (o* 15-7). Ponieważ nachylenie liniowych elementów obydwu wzorów do osi pędu jest przeciwne, tworzą one układ zapleciony, wzmacniający mechanicznie wiotki, młody pęd.

Klasycznym, bardziej znanym przykładem indukcji heterogenicznej jest rozmieszczenie w ryzodermie korzenia trichoblastów - komórek, z których powstają wtośniki. Trichoblastami, komórkami o gęstszej cytopla/mic. są tylko te, które leżą ponad ścianami radialnymi wewnętrznego pierścienia komórek kory. Elementy ryzodermy leżące na powierzchni komórek korowych nie wytwarzają włośników.

Powstawanie przestrzennych map morfogenetycznych można wytłumaczyć rozpatrując jeszcze jedną szczególną możliwość. Źródłem stacjonarnej informacji pozycyjnej dla różnicujących się komórek mogą być mapy interferencyjne będące produktem superpozycji biegnących fal stężenia morfogenów. Fale te o stałym okresie, takim jaki

Ryt. 15-7. W pędzie jodły lub świerka liczba korowych kanałów zywcznych jest związana z liczbą wiązek waskulamycłi. Zależy od wzoru fllotaksji od średnicy pędu. W pędzlo o wzorze filoinklynznym Fihcnandego z liczbami parastych 1. 2, 3. 5, 8,13.21... liczba kanałów 0 oznaczę obecność 13 wiązek, liczba kanałów 13 (w pędzie o większej środnicy) - 21 wiązek. Wg: B. Zacórska-Marek, Banaolak (2000). ASBP; zmień.