45 (268)

połowy. Samica ma pełniejszą partię brzuszną, a jej płetwa odbytowa także może być lekko zaczerwieniona, intensywność barwy jest o wiele bledsza, czasami niewidoczne. Płaskoboki rzadko są wycierane w niewoli. Niemniej można spróbować je rozmnożyć pod warunkiem, że zapewni im się duży zbiornik hodowlany (co najmniej 200 1 lub więcej). Należy wypełnić go krystalicznie czystą i miękką wodą (najlepiej z filtra RO), ale do wysokości co najwyżej 25-30 cm. Odczyn powinien być lekko kwaśny — można to osiągnąć poprzez dodatek markowego zakwaszacza lub filtrację z użyciem torfu. Temperaturę ustalamy na 28°C. Zbiornik powinien być ustawiony w miejscu spokojnym, z dala od bezpośredniego światła słonecznego (rezygnujemy całkowicie z oświetlenia sztucznego lub stosujemy bardzo słabe). Można go także częściowo zaciemnić szarym papierem. Dno wysypujemy cieniutką warstwą drobnego, wyparzonego piasku. Choć ryby te z reguły nie zjadają złożonej ikry, to niektórzy hodowcy zalecają stosowanie odkażonego rusztu ikro-wego. Wykorzystuje się także otoczaki o średnicy 0,5-1 cm lub szklane kulki. Płaskoboki najlepiej wycierać grupowo, np. 3 samce x 2 samice, choć można i parami. Ten ostatni sposób wymaga wcześniejszej wnikliwej obserwacji ryb i odłożenia do tarła tych, które w akwarium ogólnym wyraźnie ze sobą sympatyzowały.

Tarło przebiega w wolnej toni wodnej lub pod powierzchnią — wskazane jest umieszczenie luźnej kępy mchu jawaj-skiego lub kilku wyrośniętych egzemplarzy salwinii z gęstą siecią „korzeni”. Ikra rozrzucana jest po całej powierzchni dna. Wyrośnięta samica może złożyć ponad 2000 jaj. Po tarle osobniki rodzicielskie odławiamy, a zbiornik zaciemniamy. Larwy lęgną się po 3-4 dniach, a po dalszych 6-7 narybek zaczyna swobodnie pływać i żerować. Najlepszym pierwszym dla niego pokarmem jest tzw. „pył”, czyli larwy oczlików i wrotki oraz pierwotniaki. Z powodzeniem można go jednak wykarmić na najdrobniejszych larwach solowca. W miarę wzrostu młodych (rosną dość szybko) przechodzimy na coraz większy pokarm (zooplankton, siekane rurecz-niki, mrożonki), także sztuczny (rozkruszony płatkowy lub granulowany), w tym koniecznie roślinny (spirulina, płatki owsiane, warzywa).

Uwagi końcowe

W niektórych krajach Ameryki Południowej wprowadzono zakaz wywozu płaskoboków z naturalnego środowiska, gdyż z uwagi na intensywne wyjadanie przez nie masy roślinnej są one postrzegane (niczym amury u nas) jako naturalni czyściciele tamtejszych zarastających wód. W niewoli omawiane ryby dożywają kilkunastu lat.

Istnieje co najmniej kilka gatunków z rodzaju Metynnis znanych akwarystom. Wśród nich można wymienić:

-    płaskobok ozdobny (Metynnis calichromus) — u samca płetwa odbytowa jest wydłużona, często intensywnie czerwona z czarnym obrzeżeniem,

-    płaskobok Heinrotha (Metynnis heinrothi) - nieco mniejszy — dorasta do 10 cm długości,

-    płaskobok Roosevelta (Metynnis roosevelti) — szczególnie wrażliwy na twardą i zbyt świeżą wodę,

-    płaskobok Schreitmuellera (Metynnis schreitmuelleri) — wykorzystywany do oczyszczania wód z masy roślinnej,

-    płaskobok czamoobrzeżony (Metynnis anisurus) — preferuje starą wodę,

-    Metynnis argenteus - u samca płetwa odbytowa jest wydłużona, a brzuch zabarwiony na czerwono.    □

SUPER SPIRULINA FORTE

jedyny w swoim rodzaju pokarm płatkowany z bardzo wysoką 36% (!) zawartością najczystszych glonów Spirulina platensis

•    delikatne płatki

•    nęcący zapach

•    intensyfikacja barw ryb

•    zdrowe ryby ^

•    czysta woda

I* dla glonożernych pielęgnic afrykańskich i wszystkich innych ryb o najwyższych Ml wymaganiach pokarmowych

AKWARYSTYKA PROFESJONALNA

© - TROPICAL T. Ogrodnik 2007