45 (331)

2

—    A KTO BeAĆT 3TH KpyXKH?

_r    3    1

Hx BMyT yroreji* nauietf ihkojim/h npyruc cncunaJincTbi.

_f    3    2

—    A Kanoe ysjie«ieHne/caMoe nonyjwpHoe?

7    2    3

Hy. kohćhho, My3UKa —/ coBpeMcmiuH npexcAe sceró! HeKotopwe

3    i

peGjrra / cśmh HrpaioT h hoiot/b nauieM imcójibiiOM aiica.MÓJie. - -    ²    ,    2    3

Euie... TaHuw./ranueBarb jnooaT iiohth bcc. Pa3 b Mecftit/y iiac

i

flHCKOTCKa.

—    Cnacnóo, Aha!

Komentarz do tekstu

Przeanalizujmy niektóre wypowiedzi z intonacyjnego punktu widzenia.

Dziennikarz zadaje pytanie:

2

—    Hy, a Bce-TaKH?

Ponieważ jest to wywiad, to samo pytanie w danej sytuacji może zawierać MK-4, zostałoby jednak przez Anię odebrane „chłodniej”:

4

—    Hy, a Bce-Tara?

Ostatnie pytanie dziennikarza brzmi:

c    3    2

—    A KaKoe yBJieneHHe / caMoe nonyjmpHoe?

To samo pytanie będzie miało bardziej neutralne brzmienie, a więc będzie mniej zabarwione emocjonalnie, jeżeli zrezygnujemy z podziału na dwie syntagmy:

' — A KaKÓe yBJienĆHHe caMoe nonyjiapnoe? lub:    ₂

—    A KaKÓe yBJieneHHe caMoe nony/iśpHoe?

Ania, wymieniając swoje ulubione zajęcia, prawdopodobnie się zastanawia i dlatego w pierwszych dwóch syntagmach stosuje HK-1 z niewielką pauzą pomiędzy syntagmami:

—    A juoójuó MHTaTb khhth,/jiio6jik> cnopT —/...

W następnych wypowiedziach Ani jeszcze kilkakrotnie brzmi HK-1 w syntagmach nie kończących zdania, np.:

— flBe flĆBOHKH/3aHHM&K)TGfl I1CHHCM. / ...

3    *    1

—    Moś noapyra Mpa/yBjieKaeTCJi TeaTpoM,/...

3    i

—    OaHH MajlbHHK / OHCłlb JIIOOHT MaTCMaTHICy, /..

Zauważmy, iż syntagmy te zawierają pewną skończoną myśl (zamiast przecinka można by postawić kropkę) i stąd właśnie MK-1.

Na pytanie, czym pasjonuje się zdecydowana większość uczniów (A KaKÓe yBjieMĆHHe caMoe nonyjiśpuoe?) Ania bez wahania odpowiada, a raczej wykrzykuje:

7    2

- Hy, kohćhho, My3buca —/coBpcMemiaH npeame Bceró!

Jak pamiętamy, HK-7 doskonale nadaje się do silnego zaakcentowania jakiegoś stwierdzenia, oceny lub zaprzeczenia.

PA3rOBÓP no TEJlEOOHy

2    _    _    13

—    3apaBCTByH, JlHa. C To6óft roBopirr HuKOJiafi. Tu noeaeujb 3aB-Tpa c HaMH b BIcHyio IIoJiŚHy?

—    $to b My3ett-ycaAb6y JlbBa HuKOJiueBmia TojiCToro?

-Aa.

—    Kor^a bu coÓHpaeTecb exan>?

i

—    B BÓceMb nacÓB yTpa.

3

—    Kor ^a?

1 2

—    B BÓceMb nacÓB yTpa. FIoneM^ tu mcha nepecnpauiHBaeuib' Tu

2    .    3

HTO,/lUIÓXO MeilŚ CJlMlIIHlUb?

1 1 2

—    Aa,/3Aecb uiyMHT. ITfle bu BcrpeHaeTecb’

i

—    y rjiaBHoro Bxó/ta b yHHBepcHTeT.

—    r^e?

1    3

—    y rjiaBHoro BXOita- nOHHTHO?

¹¹    3    I

—    Aa,/noHflTHO,/tenepb thxo/h bcc xopouió cjiuuiho.

3    2

—    Taić TU GRCUlb / HL/IH HCT?

89