44,45 (3)

Kto jest największy?

Pięć do dziesięciu osób musi zostać ustawionych przez resztę grupy, która ma zawiązane oczy, w szeregu według wzrostu. Jeżeli grupa jest zbyt liczna, zabawę tę można przeprowadzić również w formie zawodów w podgrupach.

Stopień trudności zostanie zwiększony, gdy trzeba będzie ustawie więcej osób według wzrostu oraz gdy wzrost ten będzie podobny.

Milczący goście urodzinowi

Prowadzący podaje następujące instrukcje: „Spróbujcie proszę ustawić się według dat waszych urodzin. Nie wolno wam rozmawiać, ale możecie dawać sobie znaki, na przykład kiwać głową, pokazywać sobie cyfry palcami i tak dalej". Następnie sprawdzamy, czy rzeczywiście uczestnicy ustawili się w odpowiedniej kolejności, przy czym każdy musi podać swoją datę urodzin na głos.

Zabawę tę można utrudnić, uwzględniając również rok urodzin jako kryterium ustawiania się szeregu.

Mniejsze dzieci mogą próbować ustawić się według wzrostu, według długości włosów albo rozmiaru butów - naturalnie nie rozmawiając ze sobą.

Ugniatanie gliny

Część uczestników jest „kawałkiem gliny", pozostali „rzeźbiarzami", którzy formują „glinę" tak, aby powstały z niej podane wcześniej kształty, np.: drużyna pitki nożnej na boisku, sprzedawczynie na jarmarku, lekarze na sali operacyjnej itd.

„Glina" musi przy tym spróbować odgadnąć, co rzeźbiarze chcąz niej zrobić.

W innym wariancie „glina" może w czasie formowania zamknąć oczy, a potem również sama spróbować odgadnąć, co ma przedstawiać. Naturalnie kilku „rzeźbiarzy" wspólnie może pracować nad kilkoma „kawałkami gliny". W innej wersji „rzeźbiarze" mają zamknięte oczy i próbują ukształtować pomnik, który przez innego „rzeźbiarza" został już uformowany.

Mistrz budowy

Uczestnicy dzielą się na dwie grupy jednakowej wielkości. Jedna musi z dowolnych przedmiotów w pomieszczeniu, np.: stołów, krzeseł, koszy, książek itd. wznieść jakąś budowlę, bez najmniejszego odgłosu i nie zamieniając ze sobą ani jednego słowa. Prowadzący mierzy na stoperze czas, jaki jest jej na to potrzebny. Następnie druga grupa musi rozebrać tę budowlę, również bezgłośnie oraz tak, aby nic się nie przewróciło. Ponownie mierzony jest czas. Zwycięża ta grupa, która była najszybsza.

W innym wariancie tej zabawy wszyscy mogą po prostu, możliwie szybko i w milczeniu, wznieść jakąś budowlę - a potem znowu ją rozmontować. Każdy uczestnik powinien przynajmniej jeden raz uczestniczyć w budowaniu i rozmontowywaniu budowli.

Niewidomy kasjer

Wszyscy siedzą w kole i zamykają oczy. Prowadzący podaje im po kolei kilka monet. Uczestnicy muszą za pomocą dotyku odgadnąć wartość poszczególnych monet, a na koniec całą sumę, jaka przeszła przez ich ręce. Rezultaty swojego liczenia mogą oni podać na głos, oczywiście dopiero wtedy, gdy wszystkie monety dotrą znowu (io prowadzącego i powie on: „Proszę otworzyć oczy". Prowadzący może również zastosować pewien trik, polegający na wmieszaniu miedzy monety jednej z obcego kraju.

Zabawa będzie łatwiejsza, jeśli uczestnicy przed rozpoczęciem będą mieli możliwość zbadania dłońmi poszczególnych monet z otwarty-

45