380

(o średnicy najczęściej 25 p,m) przesuwany jest w dół przez otwór w kapilarze, która ma średnicę 1,5 do 2 razy większą od średnicy drutu. Palnik wodorowy służy do formowania na końcu kulki o średnicy 2,5-K3 razy większej od średnicy drutu. Kulka zostaje centralnie umieszczona na końcu kapilary dzięki wewnętrznemu ścięciu w kapilarze.

Rys. 13.13. Schemat cyklu łączenia termokompresyjnego metodą kulkowo-ściegową: 1 - struktura półprzewodnikowa (krzem), 2 - wyprowadzenie metalowejażur), 3 - drut metalowy, 4 - narzędzie dociskowe(kapilara), 5 - palnik wodorowy, 6 - szczęki zaciskowe

Kapilara z drutem zakończonym kulką zostaje opuszczona w dół na powierzchnię pola kontaktowego struktury półprzewodnikowej (warstwa metaliczna na Si) i przy odpowiednio ustalonych warunkach (temperatura, nacisk, czas) zgrzewa się tzw. złącze kulowe. Następnie kapilara zostaje przesunięta nad wyprowadzenie prądowe (pasek montażowy, ażur lub warstwę metaliczną w obudowie ceramicznej) przy jednoczesnym odwijaniu drutu ze szpuli. Kapilara zostaje ponownie opuszczona i wykonuje drugie złącze (ściegowe) poczym jest podnoszona (drut wysuwa się z niej aż do momentu zaciśnięcia szczęk znajdujących się nad kapilarą). Kapilara nadal podnosi się, drut natomiast, na skutek impulsowego ruchu szczęk, zostaje oderwany tuż za drugim złączem, w miejscu największego przewężenia. Następnie palnik wodorowy formuje kulkę na końcu wiszącego drutu i urządzenie jest przygotowane do wykonania następnego złącza kulkowego. Przykład złączy wykonanych kompresyjnie pokazano na rysunku 13.14.

Zgrzewanie ultrakompresyjne (ultradźwiękowe). W tej metodzie energia potrzebna do wykonania złącza dostarczana jest przez szybkie (ultradźwiękowe) wcieranie

380