Minimalną wymaganą stateczność statków w warunkach eksploatacyjnych i awaryjnych (po zalaniu wodą wnętrza statku) określają przepisy stateczności towarzystw klasyfikacyjnych. Statki, które nic podlegają nadzorowi towarzystw, powinny spełniać wymagania stateczności zalecane przez IMO.
Za bezpieczny może być uznany statek handlowy, posiadający certy fikaty bezpieczeństwa określone w konwencji SOLAS *74. Są to:
• certy fikat bezpieczeństwa statku pasażerskiego.
• certy fikat bezpieczeństwa konstrukcji statku towarowego,
• certy fikat bezpieczeństwa wyposażenia statku towarowego,
• certy fikat bezpieczeństwa radiowego statku towarowego.
Powyższe certy fikaty wydawane są przez administracje morskie państw sygnatariuszy konwencji SOI.AS, po dokonaniu inspekcji i przeglądów stwierdzających spełnienie wymagań konwencji. Okres ważności certyfikatu bezpieczeństwa statku pasażerskiego wy nosi rok, pozostałych - do pięciu lat.
Przepisy konwencji, nadzór towarzystw klasyfikacyjnych nad budową statków oraz certyfikaty nie wyczerpują zagadnień bezpieczeństwa technicznego statków. By statek był bezpieczny, miał dobrą stateczność, posiadał dobre właściwości morskie (określane czasami jako dzielność morska), jego proporcje wy miarowe, kształt kadłuba, współrzędne środka masy i wyporu powinny być praw idłowo dobrane i dostosowane do spełniania zadań, do których jednostka została zaprojektowana i zbudowana. W pracy nad ty mi zagadnieniami korzy sta się z dośw iadczeń nabytych przez w iele wieków budownictwa okrętowego, wery fikowanych i uzupełnianych wynikami prac instytutów i placówek badawczych. W ostatnich latach, dzięki rozwiniętej informatyce, systemom gromadzenia, przekształcania i przekazywania danych oraz komputerowemu wspomaganiu projektowania statków, współczesne jednostki w coraz większy m stopniu spełniają wymagania bezpieczeństwa. Jednak nie jest możliwe zbudowanie jednostki całkowicie bezpiecznej, gdyż u podstaw wielu awarii, wypadków i katastrof morskich tkwi. niemożliwy do wyeliminowania, czynnik ludzki. Przepisowa budowa, należyte wyposażenie i bezpieczna eksploatacja w powiązaniu z właściwą organizacją pracy załogi mogą jednak w znaczący sposób podnieść poziom ogólnego bezpieczeństwa statku.
Bezpieczeństwo statku w znacznym stopniu zależy od wytrzymałości, odporności na odkształcenia i uszkodzenia oraz szczelności, kadłuba i nadbudowy. Na kadłub i jego nadbudowę w trakcie eksploatacji działają obciążenia stałe, wywołane ciężarem statku, ciężarami zapasów i ładunków, naporem hydrostatycznym wody na dno i burty, oraz zmienne, powodowane wiatrem, falowaniem wody, ruchami statku na fali. pracą silników i innych urządzeń mechanicznych, jak też prowadzony mi pracami przeładunkowymi. Odporność statku na te obciążenia osiąga się dzięki odpowiednio mocnej konstrukcji i utrzymaniu jednostki w należyty m stanie techniczny m poprzez praw idłowy eksploatację, okresowe przeglądy i remonty . Tak zbudowany i eksploatowany statek jest jednak drogi. Naturalne dążenia armatorów do uzyskiwania maksy malnych zysków z posiadanych jednostek prowadzą do budowy statków tanich, ale słaby ch i niebezpiecznych, oraz do nadmiernej ich eksploatacji. Przeciwdziała takim tendencjom tak zwany nadzór nad budową i eksploatacją statków wykonywany przez towarzystwa klasyfikacyjne.
Początków nadzoru należy szukać w ubiegłow iecznej działalności towarzystw ubezpieczeniowych, gromadzących dane o stanie statków, którymi miały być przewożone ubezpieczane ładunki. Firmy te zaczęły również udzielać rad dotyczących konstrukcji statków oraz wymuszać i nadzorować wprowadzanie rozwiązań zwiększających bezpieczeństwo jednostek, a tym samym zmniejszających ryzyko owy ch firm jako ubezpieczycieli ładunków. Z biegiem czasu te działy doradztwa i nadzoru zostały' oddzielone od macierzystych firm w postaci tak zwanych towarzystw klasyfikacyjnych. Najstarsze towarzystwo klasyfikacyjne to Lloyd Register o/Shipping LR. Wspomniane towarzystwo oraz, powstałe później, Germanischer Lloyd - GL. Bureau Veritas - RV czy American Burectu o/Shipping - ABS. oceniały stopień bezpieczeństwa statków, nadając im odpowiednią klasę. Stąd wywodzi się nazwa - towarzy stwo klasyfikacyjne. Statek o wyższej klasie oceniany był jako bezpieczniejszy, jego armator (przewoźnik ładunków) płacił odpowiednio niższą stawkę za ubezpieczenie ładunku niż armator jednostki o niższej klasie.
87