466 (7)

cą str/einiączka (tak /wanc przewodnictwo powietrzne), ale przez drgania koki czaszki Itak zwane pf/ewodnictwo kostne).

Zdolność błony podstawnej do rozscporowania dźwięków o różnych częstotliwościach przedstawia się często za pomocą tzw. krzywych strojenia, które są pewnym odpowiednikiem krzywych rezonansowych poszczególnych punktów tej błony. Pojedynczą krzywą strojenia wyznacza się. obserwując wychylenie jednego punktu błony podstaw nej. a pobudza się ją do drgań tonem o zmiennej częstotliwości. Natężenie tego tonu dobiera się tak. aby amplituda wychylenia (lub prędkość) obserwowanego punktu błony podstawnej była zawsze taka sama.

W popraw nie funkcjonującym układzie słuchowym krzywa strojenia charakteryzuje się ostro zarysowanym minimum i stromo nachylonymi zboczami (tak zwane ostre strojenie) Przykład takiej krzywej, uzyskanej dla świnki morskiej, przedstawiono na ryc. 15.15 za pomocą kółek. Częstotliwością charakterystyczną danego punktu błony podstawnej jest częstotliwość tonu. który pobudza ten punkt w największym stopniu. Dane z ryc. 15.15 uzyskano, obserwując punkt błony podstawnej o częstotliwości charakterystycznej 18 kH/_ Ta sama krzywa strojenia zmienia się znacząco, gdy wyznaczona jest po śmierci zwierzęcia, co przedstawiono na ryc. 15.15 za pomocą kwadratów. Krzywa strojenia charakteryzuje się w tym przypadku znacznie mniej ostro zarysowanym minimum (tak zwane szerokie strojenie), które jest przesunięte w kierunku mniejszych częstotliwości. Ta krzywa strojenia odwzorowuje wyłącznic mechaniczne właściwości błony podstawnej i ślimaka. Duża czułość błony podstawnej oraz ostre strojenie mc wynikają zatem wyłącznie z mechanicznych właściwości ślimaka, a przypisuje się je biologicznie aktywnemu procesowi, nazywanemu często *-zmacniaczen\ ślimakowym. Proces ten. zwiększający najbardziej drgania błony podstawnej o najmniejszych amplitudach, może być źródłem dodatkowej energii dostarczanej do błony podstawnej.

15.3.2. Proces przetwarzania

15.3.2.1. Wzmacniacz ślimakowy

Drgania błony podstawnej są zamieniane na potencjały czynnościowe włókien nerwu słuchowego (impulsy neuronowe) w organie Corticgo usytuowanym wzdłuż błony podstawnej. w środowisku dodatnio naładowanej endolimfy wypełniającej kanał ślimakowy. Przekrój poprzeczny organu Corticgo przedstawiono na ryc. 15.16. Zasadniczymi elementami tego organu są komórki rzęskowe (rzęsate) wewnętrzne i zewnętrzne, umieszczone po obu stronach tzw. tunelu Corticgo. oraz błona pokrywkowa znajdująca się nad tym organem. Wewnętrzne komórki rzęsko-, we umieszczone są w jednym rzędzie, po wewnętrznej stronic tunelu Corticgo. Jest ich około 3500. a każda z nich ma około 40 tak zwanych rzęsek formujących proste rzędy. Do każdej z nich dochodzi około 20 neuronów atcrentnych. przekazujących impulsy ze ślimaka na wyż-szc piętra drogi słuchowej. Rzęski tych komórek nic mają najprawdopodobniej styczności z błoną pokrywkową, która jest utwierdzona

466