46 (363)

Pewnego razu mata małpka siedząc na drzewie, obserwowała ruchy myśliwego, który poruszał się cicho i ukradkiem. Wykopał głęboką dziurę na ścieżce. Tędy zwierzęta przebiegały do wodopoju. Myśliwy zakrył dziurę cienkimi gałązkami i lekką warstwą trawy. Potem odszedł. Małpka była pełna podziwu dla niego. Myślała: „Ta pułapka jest rzeczywiście świetnie zrobiona! Ciekawe, kto pierwszy w nią wpadnie!"

W tym momencie małpka ujrzała ślicznego królika o szarym futerku nadchodzącego ścieżką. Zeskoczyła z drzewa wołając:

-    Uważaj króliczku! Zatrzymaj się!

Królik zaskoczony spytał:

-    Hej, moja małpko, a co ci się stało? Czy tu nie wolno przechodzić? Muszę pójść nad brzeg rzeki i poszukać kruchej trawki no śniadanie dla moich małych króliczków.

Małpka ostrzegła go:

-    Idź drugą ścieżką. Na tej jest pułapka, wykopana przez myśliwego.

Królik podziękował małpce i pobiegł drugą ścieżką.

Wilk i lis

Ale nie zdołał zrobić nawet dwóch skoków, gdy znalazł się nos w nos z wygłodniałym wilkiem.

Wilk widząc królika oblizał się i uśmiechnął złośliwie.

-    Spotykam cię w samą porę, króliczku. Szukam właśnie jakiegoś przysmaku na śniadanie.

Królik zaczął lamentować:

-    Jak to? Obaj przecież jesteśmy mieszkańcami lasu. Jakim prawem chcesz mnie zjeść?

Wilk zachichotał:

-    Och, prawem mojego żołądka, to proste, co?

bAjhOWf SPOTKANiA • frotjrcm    wy: to«ow; łc - p-oltlacSt z*y- b

MS&>

I '    Ale królik odpowiedział:

-    Nie wydaje mi się to takie proste? Sqdzę, że sprawa ta zasługuje na poważne rozważenie. Posłuchajmy zdania jakiegoś eksperta.

Właśnie w tym momencie przechodził lis. Królik i wilk wytoczyli mu sprawę. Lis zastanawiał się długo, potem zakaszlał, przymknął oczy i powiedział:

-    Według mnie, królik powinien dać się zjeść z nieskończoną radością i wdzięcznością przez wygłodniałego wilka. Jest to w pełni racjonalne i słuszne!

Królikowi nie wydawało się to słuszne i zaczął nalegać, by wysłuchać jeszcze innego mieszkańca lasu.

Małpka skakała właśnie przed nimi z jednej gałęzi na drugą. Trójka zwierząt postanowiła spytać ją o zdanie na ten temat.

Małpka zastanowiła się, a potem powiedziała:

-    Zobaczymy, czy wilk jest silniejszy od królika?

Wilk odpowiedział:

-    To jest bardzo oczywiste. Mam dłuższe zęby, łapy dłuższe i zgrabniejsze i biegam szybciej od królika!

Małpka na to:

-    To ty tak mówisz! Nic jednak tego nie dowodzi!

Na to lis włączył się do rozmowy:

-    Możesz wierzyć wilkowi, moja małpko. Z drugiej strony również i ja, skromnie mówiąc, biegam szybko jak wilk i wobec tego mam też takie samo prawo, by zjeść królika!

Małpka zastanowiła się przez chwilę, a potem bez zastanowienia rzekła:

-    Dobrze! Zorganizujmy więc wyścig po tej ścieżce. Kto dobiegnie pierwszy do rzeki, będzie miał prawo zjeść królika. Ale jeżeli królik dobiegnie pierwszy, zostawicie go w spokoju!

Zakład

Wilk i lis zaśmiali się.

-    Jeśli królik dobiegnie pierwszy! Ha, ha, ha! Zgoda, małpko, zróbmy taki wyścig, to będzie wesołe i zaostrzy nam apetyt!

Wilk, lis i królik stanęli na linii startu wyznaczonej przez małpkę na ścieżce, na której myśliwy wykopał pułapkę.

Małpka odliczyła:

-    Jeden, dwa, trzy, start!

Ale królik nie zdążył zrobić trzech skoków, gdy... krak, patatrak!