; . *T
*lł
ną
Obliczony stosunek ^2 dla paso równikowego na Acia rylcu wynosi 1,53 * dla Pacyfiku 3 ,A» Z tego wynikał Ocean Atlentycki bardziej .reaguje na półdobowy - cykli pływotwdrczych, podczas gdy Pacyfik reaguje bardziej cykl dobowy, minlaalnla zaś na półdobowy. Porównj
3,4 okazuje się* że relatyi, na nialkoSc pływu księżycowego na Atlantyku Winna óy*. większa od pływu na Pacyfiku o współczynnik 1*22 . T
prawidłowości generalnie znajduję potwierdzenie w pływach występujących^" rzeczywistości. Oodojmy Jeszcze* Zejezę-
otrzymane ilorazy
1,53
2 i iloraz jest większy od Jedności, to pływ obeer.
wowany jesz opóźniony w fazie w stosunku do wywołujęcejj
tj o sity, l'> stosunek ■ jest bardziej zbliżón y do Jed
ności* tvr .Ir.iej o b sej-.7uJe-y zjawisko rezonansu. V/ tyo przypadku reakcja oaś wody r.a działające cyklicznie' siły plywotwórcze nożna przyrównać do elektrycznego obwodu rezonansowego* którego amplituda uzależniona będzie od czę^ stotllwoścl prądu wzbudzaJęcego* Ola niektórych często-, clmosci następ! znaczne zwiększenie amplitudy* przy innych natoniast niewielkie* chociaż w Jednym i drucie przypadku aaay do czynienia z podobny siłę zewnętrzny.
wu
Reakcja mas wodnych na dzlałajęce siły pływotwórcze jest podobnej natury* 1 tak niektóre składowe sił pływo-twórczych powoduję wzrost amplitudy pływu* a. inne różnię-ce się prędkością wywierają tylko nieznaczny wpływ. Procesy takie zacnodzą najpierw na oceanie* a następnie na przesrrżeniach wodnych stosunkowo ograniczonych * lecz po-łączonych z oceanea,jak: estuaria* głębokie zatoki czy norza liroralne* Amplitudy niektórych składowych mogę ro-snęć* a innych znów naleć* Na wodach płytkich następuje aalsza zmiana wielkości składowych 1 w konsekwencj i fali pływu, wreszcie noże następować zniekształcenie fali ply* przez składowe harmoniczne podstawowych składowych
fali pływu o prędkościach podwójnych# potrójnych ltd1 2 Zjawia kiera rezonansu między innymi możemy wyjaśnić największa obserwowana pływy na świacie# jakie występuję w Zatoce Fundy 27 # gdzie-skok pływu eyzygljnego dochodzi do 18 a. Skoki pływu powyżej 10 m obserwujemy m2±nw Puerto Gallagos w Argentynie# Cook' Iniet na Alasce # Zatoce Fro-bishera czy Zatoce St2 Halo we Francji2
Reasumująci ani teoria etatyczna Newtona# ani dynamiczna Lepiące'a /Jakkolwiek bez nich trudno byłoby przed-, stawić zjawisko_fenomenu pływów/ nie wyjaśniają w pełni rzeczywistych waheó poziomu mórz i zjawisko prądów pływowych# bez uciskania się do obserwacji pływów w danym interesującym nas miejscu2 Nie udało się jak dotąd przeprowadzić pełnego obliczenia dotyczącego całokształtu pływów na powierzchni kuli ziemskiej2 Ma chyOe rację F, Biusel. oówiąc# Ze "w pewnej mierze naleZy przyznać# Ze od tamtych czasów /Newtona 1 Laplace'a — przyp2 autorów/ nie wniesiono do teorii pływów Żadnych Istotnych udoskona-i.ń2 M,/.
Największy postęp zośteł dokonany w dziedzinie obserwacji# które stały się dużo liczniejsze i bardziej precy-zyjne 2 a wprowadzenie metod analizy harmonicznej pozwoliło przewidywać pływy z duZę dokładnością2 Należy Jednak sądzić# Ze postęp w dziedzinie komputeryzacji pozwoli na uwzględnienie wszystkich czynników stających wpływ na zjawisko pływów# a tym aamym uzyskanie kompletnego obrazu, i wyjaśnienia wszystkiego# co dotyczy pływów na Zleci•
M^Zatoka u wybrzeży Kanady między płw2 Nowej Szkocji a prowincją Nowy Brunezwlk2
W'F. BieselS Ogólne pojęcia dotyczące przyczyn i hydrodynamiki pływów2 Wrocław - Warszawa - Kraków2 1983#
B. 14.