42 (141)

?hk mnie bil, tak mnie cudownie bił, tak mnie cudownie bił kopytami swojego czarnego demona.'

Teraz jeszcze wisi przede mną ten obraz?

Przymyka octy

Mam go ze sobą... lecę razem z tą kobietą...

A - choćby w przepaść - a choćby rozwalić głowę, w czerepy strzaskać czaszkę, byle tylko lecieć i wiecznie czuć - to zimno i war, to kłucie igieł lodowych i te syczące krople rozpalonego ołowiu. Za to wszystko, za te wszystkie bóle, za tę całą tragifarsę mojego życia, za to wszystko... wszystko... raz jeden w życiu rozkoszą rozszaleć!

A potem w przepaść. A potem - ukraść im tę chwilę, a potem runąć w przepaść... na wieczne, wieczne zatracenie... w śmierć!!

JERZY

smutnie

Szalona dziewczyna. Szalona Julka.

JULIA

Cha, cha, cha, cha! Znowu „Szalona Julka", znowu „ostry szał” i to powtarzacie za nimi, za tym całym stadem... wy! Dlaczego? Dlatego, że wyszła na wierzch cała moja tęskniąca, płomienista dusza!?

T\i w tej piersi, tu w moich żyłach, tu w skroniach, w pulsach, w tętnach - tu lawa z hukiem przewala się, roztopiona, wrząca krew - i wy jej nie zdusicie waszymi teoriami, waszą filozofią, waszymi morałami. Nie zatamujecie tego... bo we mnie... boja... bo to jestem ja! bo to jest moje życie!

A w końcu co mnie to wszystko obchodzi, całe to idion tyczne stado gołębic, wron, kawek, perlic, indyczek! Ja, ja, ja! żądam innych praw, ja wołam o prawo dla mnie, osobne, wyjątkowe - bo ja nie jestem jednym z miliona zer. Szalona Julka! Cha, cha! Cha, cha, cha, cha, cha!

JERZY

Po co wy mi to wszystko mówicie?! Proszę was, uspokójcie się.

JULIA

Psuje wam to nastrój? Może przeszkadza w przepisywaniu dramatu? Cóż tak srodze myślicie? W górę głowa, czuprynę z czoła odgarnąć, wesoło, mistrzu! Wesoło, poeto! Wesoło, miłośniku piękna!

Przyjechał w dryndzie królewicz, gwiazdka go przywiodła, światełko to moje! Ono nie pali się codziennie. Jura, wyjątkowe święto!

Zajechał w dryndzie królewicz, przywiózł ćwierć funta karmelków, pokłoni się ojcu. matce... pannie powie, księżniczce: „dzień dobry, jakże się spało? O pani, ja kocham cię, bądź moją... Na zawsze, na stale, kochanko mej duszy. Emeryturę będziemy mieli, księżniczko moja*

JERZY

parska śmiechem

Niechże was diabli wezmą. He, he, przepraszam.

JULIA

Owszem, owszem.

JERZY

Ale to jest kapitalny stimmung. Brakuje tylko symbo-licznie-mitycznego Ikara lecącego z poddasza na szyję, prosto w balię mydlin. Na ulicy, w biały dzień.

Ale mówmy o czym innym. Nie, mnie już także zaczynają diabli szczypać w łydki! Zagrajcie co. No, proszę bardzo. Coś cichego. Lekko. Jakąś pieśń.

JULIA

smutnie

Cóż wam zagram? Co chcecie?

JERZY

Cokolwiek, co wy lubicie.

JULIA

Ja lubię walce, dla rytmu, dla tego falowania tanecznych dźwięków.

86