4 (1362)

4 (1362)



i dla promieniowania ciała doskonale czarnego sprawdza się tylko dfa małych v.

•Rad-ancja spektralna na *Rad spektralna (moc) wypromtemcwana przez i •.Zdolność emisyjna na jednostko objętości jednostkę długości fali jednostkę powierzchni na jednostkę częstotliwości    ,

ckT    tr    . s i 8irv ŁkT .

A(-\,r- 2~r    f„(u,T) = 27hT    OTO'*lv - (lv

Oskiej • częstotliwość fali. A oługość fali. c • prędkość światła, k - siata Boltzmana. T - temperatura (K)

SffifelSiOI Zależność do czwartej potęgi długość fali. poprawne dla dużych A. jednak błędne dla tali krótszych (np, nadfioletowych) Natęźene promieniowania zamiast ustanowić maksimum rosło wraz z częstotliwością Prowadzi o do nieskończenie dużej energii wy promieniowanej a każde nawet zimne ciało miałoby promieniować bardzo dużo energ" w nadfiolecie Ciała wypromieniowałyby całą energię w zakresie nadfioletu Paul Ehrcnfest nazwa! to "katastrofą w nadfiolecie"', która stała Stę głównym motywem do poszukiwania nowej teorii opisującej mikrośwrat. wskazała, że wnioski bazowane na mechanice ktasycznej mogą być niesłuszne i ułatwiła przyjęcie mech. kwantowej

Vf-4m*    IfouiyilłM t r»t«hfj COt.1

Liczba falowa fil,'cm

   r7uv<i^,y. (yjJni-y ćAtyrAd-y.    eęh.

m* iefijbyitan (deTe fct ro mą g n etycźn ę;

I Eltctromjgoctic WavBp \'*— pele Magnetyczne


elektryczne

propagacje


Równania różniczkowo fali rozchodzącej się z prędkością c otrzymane na podstawie równań Maxwella (Prawa Faradaya, Prawa ampere'3-Maxweiia. Prawa Gaussa elektryczności i P. Gaus:c. prę(3koSĆ iwiatła w próżn.

j)- E    3<rprzemkatność elektryczna próżni

V-F.    ńi/rii—r    1    u^przemkalność magnetyczna próżni

- ‘ c —=== £-wektor natężenia pola elektryce _ »    .    (*~B    V"/'" 8-wektor indukcji pola magnetyce

\‘z5 - io/A i-^y

Dla fali płaskiej: E(x.t)=EoSin(2Trvt-2(TT/A)x) B(x.t)=Bc.sin(2uvt-2(n/A)x)

Energia pojedynczego kwantu: S=hv


1807: Doświadczenie Younga - falowa natura ś<

| Przepuszczanie światła spójnego przez dwie nieodległe szczeliny, wskutek interferencji na ekranie powstaje wzór prążków ciemnych i jasnych w zależności od interferencji wygaszającej lub wzmacniającej ^

1900: Pfanck wprówć


|. zwaną rozkładem Plancka, wyjaśnia to


iąozSWm

fenomen promieniowania cała doskonałe czarnego. Promieniowanie v/ysyłar.e tylko o kreślonymi porcjami, źródła promieniowania cieplnego przyjmują tylko pewne stany energetyczne Wprowadzenie stałej plancka h=6,626 x 10 Ukluczowego parametru przy opisywaniu zjawisk w skali atomowej



6»rU* ^ L 'Hę. Hmha iyr^a,

'dirjUr# (,-^A yM**,    r'*'


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
59565 RSCN6159 Widmo promieniowania dla wolframu i ciała doskonale czarnego dało doskonałe czarne T
Rx dla ciała doskonale czarnego zmienia się z temperaturą tak jak na rysunku poniżej. Długość fali d
Biofizyka6 FIZYKA KWANTOWA Promieniowanie ciała doskonale czarnego Stosowane w fizyce dla określenia
img151 151 gd2iei - monochromatyczne natężenie promieniowania ciała doskonale czarnego, X - długość
skanuj0009(5) 6 Co - techniczna stała promieniowania ciała doskonale czarnego, [W/(m2 K4)] Prawo Lam
Promieniowanie tła - to promieniowanie ciała doskonale czarnego o temperaturze około 3K i długości f
O. Początki fizyki współczesnej 0.1 Promieniowanie ciała doskonale czarnego Ciało doskonale czarne -
PROMIENIOWANIE CIAŁA DOSKONALE CZARNEGO -ciało ogrzane do dostatecznie wysokiej temperatury zaczyna
DSC00536 27. Temperatura ciała doskonale czarnego wzrosła trzy krotnic. Jakiej zmianie uległa długoś
CCF20090622000 1 Prawo przesunięć Wiena dla promieniowania cieplnego ciała doskonale czarnego 2.Jak
img154 154 Temperatura czarna i berkowe Dla ciała doskonale czarnego temperaturo jeet funkcję długoś
31.2. Zasada pomiaru - układ pomiarowy Układ pomiarowy składa się z modelu ciała doskonale czarnego,
minerały5 ystfi Nat M na keją: - długości fali promieniowania. Pojęcie ciała doskonale czarnego [c.

więcej podobnych podstron