42 (318)

38 MIOLOGIA

Ryc. 12. Mięsień prosty uda

{m. rectus femoris) na poziomie uda

Badana kończyna jest lekko zgięta w stawie biodrowym, a kolano nie do końca wyprostowane. Badający podkłada rękę pod piętę badanego, aby modulować tę podwójną czynność mięśniową.

Badany ma utrzymać mięsień czworoglowy uda w stanie skurczu izome-trycznego.

U większości ludzi poszukiwany mięsień uwidocznia się wówczas w części przyśrodkowej uda, dokładnie między mięśniami obszernymi - bocznym i przyśrodkowym. Jeśli tak się nie dzieje, należy wymacać kurczącą się masę mięśniową poprzez mniej lub bardziej rozwiniętą tkankę tłuszczową.

Ryc. 13. Część bliższa mięśnia prostego uda (m. rectus femoris)

W celu lepszego uwidocznienia tego mięśnia kończyna badanego powinna być ustawiona w zgięciu w stawie biodrowym i niepełnym wyproście w stawie kolanowym

Aby kontrolować polecane badanemu ruchy, badający kładzie rękę dalszą pod jego piętę. Badany ma lekko unieść tę piętę, co powoduje skurcz masy mięśniowej położonej między mięśniem krawieckim od wewnątrz a mięśniem napinaczem powięzi szerokiej od zewnątrz (patrz też rozdział „Biodro")

Uwaga: Na tym poziomie mięsień prosty uda wraz z dwoma otaczającymi go wyżej wspomnianymi mięśniami tworzy dno okolicy pachwinowo-udowej bocznej.