56 (237)

52 MIOLOGIA

Ryc. 38. Część dalsza mięśnia dwugłowego uda (m. biceps femoris)

Ręka obejmująca piętę badanego przeciwstawia się zgięciu kolana, a powierzchnia przednia ramienia badającego, podłożona pod brzeg boczny stopy, stawia opór rotacji bocznej kolana.

Ścięgno poszukiwanego mięśnia uwidocznia się w części bocznej kolana, luż przed swym przyczepem na głowie strzałki.

Uwaga: Włókna głowy długiej mięśnia dwugłowego (1) przechodzą w część przednią ścięgna (3), podczas gdy włókna głowy krótkiej docierają również do jego powierzchni przedniej (3), ale od strony brzegu bocznego.

Ryc. 39. Mięsień dwugłowy uda {m. biceps femoris) na powierzchni tylnej uda

Badany leży na brzuchu. Ręką dalszą badający chwyta jego piętę i obejmuje brzeg boczny stopy, tak aby móc stawiać opór ruchom zgięcia i rotacji bocznej kolana. Na powierzchni tylne) uda obie głowy - długa i krótka mięśnia dwugłowego zbiegają się z mięśniami kulszowo-golemowymi przyśrodkowymi.

Objaśnienia do rycin 38 i 40

1.    Głowa długa mięśnia dwugłowego uda.

2.    Głowa krotka mięśnia dwugłowego uda.

3.    Ścięgno mięśnia dwugłowego uda.

4.    Bruzda pośladkowa.

Ryc. 40. Ścięgna przyczepów mięśni kul-szowo-goleniowych na guzie kulszowym [tuber ischiadicum)

Badany pozostaje w pozycji leżącej na brzuchu Głównym punktem odniesienia jest w tym badaniu element skórny: bruzda pośladkowa (4). Przyczepy omawianych mięśni na guzie kulszowym dają się wymacać właśnie poprzez bruzdę pośladkową. Więcej szczegółów można znaleźć na stronach poświęconych poszczególnym mięśniom tej grupy: pólścięgnistemu (str. 49), pólbloniastemu (str. 50) i dwugłowemu uda (str. 52).

Aby lepiej wyczuć napinające się pod kciukiem ścięgno, można polecić badanemu zgiąć kończynę w stawie kolanowym, stawiając jednocześnie opór tej czynności.