50 (262)

46 MIOLOGIA

Ryc. 27. Część dalsza mięśnia smukłego (m. gracilis) przy brzegu przyśrodkowym kości piszczelowej (tibia)

Badany leży na plecach z kończyną zgiętą w stawie biodrowym i kolanowym. Należy polecić mu aktywnie zrotować wewnętrznie kolano i jednocześnie zgiąć je izometrycznie (dociskając piętę do podłoża w kierunku pośladków). Badający układa palce przy brzegu przyśrodkowym kości piszczelowej, jego palec środkowy dotyka ścięgna poszukiwanego mięśnia, a palec serdeczny ustawia się na wprost mięśnia pólścięgnistego (1). Między tymi dwoma ścięgnami w dalszej części uda pojawia się mięsień pólbloniasty (2).

Ryc. 28. Mięsień smukły

{m. gracilis) na poziomie uda

Badający podtrzymuje kończynę badanego chwytem „kolebkowym" i powoduje bierne odwiedzenie w stawie biodrowym, Badany ma przywieść udo wbrew oporowi stawianemu przez badającego, co napina poszukiwany mięsień, widoczny w zmiennym stopniu u różnych osób.

Tak jak na rycinie obok, wystarczy teraz „odkleić" go dwoma palcami od niżej położonej warstwy mięśniowej.

Ryc. 29. Część bliższa mięśnia smukłego (m. gracilis)

Kończyna jest zgięta w kolanie, a udo ustawione w zgięciu i rotacji zewnętrznej. Ręka dalsza badającego spoczywa na kolanie badanego w celu wywierania oporu polecanej mu czynności przywodzenia uda w płaszczyźnie poziomej. Kciukiem I palcem wskazującym ręki bliższej badający ujmuje poszukiwany mięsień na powierzchni wewnętrznej uda.

Uwaga. Dostęp do mięśnia smukłego może być nieco utrudniony u kobiet z powodu szczególnie obfitej w tej okolicy tkanki tłuszczowej.