76 (146)

78 MIOLOGIA

Ryc. 38. Pęczek obojczykowy mięśnia

piersiowego większego (pars cla-vicularis m. pectoralis majoris)

Należy ustawić ramię badanego w odwiedzeniu pod kątem 90", z łokciem zgiętym również pod kątem 90' i przedramieniem zwróconym ku górze Badany poziomo przywodzi ramię, a badający wywiera opór przeciwko temu ruchowi w części przyśrodkowej ramienia. Badający wsuwa dwa palce drugiej ręki pod obojczyk badanego w poszukiwaniu bruzdy oddzielającej pęczek obojczykowy (1) mięśnia piersiowego większego od pęczka most-kowo-żebrowego (2) (ryc. 39).

Uwaga: Zgodnie ze swoją nazwą pęczek ten przyczepia się do dwóch trzecich przyśrodkowych brzegu przedniego obojczyka.

Ryc. 39. Pęczek mostkowo-żebrowy mięśnia piersiowego większego (pars ster-nocostalis m. pectoralis majoris)

Po ustawieniu ramienia badanego w odwiedzeniu pod kątem 90', należy stawiać opór wykonywanemu przez mego ruchowi poziomego przywodzenia Poszukiwany pęczek (1) pojawia się poniżej bruzdy oddzielają-ce| go od głowy obojczykowej (2) (patrz ryc. 38).

Ryc. 40. Pęczek brzuszny mięśnia piersiowego większego (pars abdomina-lis m. pectoralis majoris)

Przyjmując za pozycję wyjściową odwiedzenie kończyny górnej pod kątem 90", należy stawiać opór ruchowi przywiedzenia barku, wywierany na powierzchnię przyśrodkową ramienia. Poszukiwany pęczek brzuszny stanowi brzeg dolno-boczny mięśnia piersiowego większego.

Uwaga: Przyczepy tego mięśnia znajdują się na roz-cięgnie mięśnia prostego brzucha.