59 (181)

ia

W NASTĘPNYM NUMERZE:

Prywatne życie ryb, czyli biologia ryb w pigułce

Marcin Graczyk

Ryby słodkowodne — mistrzowie w opanowywaniu środowiska

Prawie 70% obszaru naszej planety stanowią wody, a zaledwie 1% tej powierzchni to wody słodkie. Mimo tak znacznej dysproporcji pomiędzy obu typami wód liczba zamieszkujących je gatunków ryb jest porównywalna. Około 40% żyjących współcześnie gatunków ryb żyje w wodach śródlądowych. Powstawanie tak szerokiego wachlarza form ma swoje źródło w zróżnicowaniu środowiska oraz działaniu mechanizmów izolujących poszczególne grupy tych zwierząt. Warunkiem przetrwania jest wykształcenie odpowiednich przystosowań, przy czym presji środowiska nie ulegają tylko cechy budowy. Kluczowym czynnikiem umożliwiającym opanowanie jeziora lub rzeki czy zdominowanie większego obszaru są zachowania. Modyfikacje zachowań to często proces bardzo długotrwały. Właśnie adaptacje przystosowań rozrodczych czy pokarmowych stanową o przetrwaniu gatunku. Trudne słowo „etologia”

Etologia ryb — jako nauka -z założenia opisuje wrodzone zachowania zwierząt w warunkach naturalnych. Dokładne i bez inwazyjne obserwacje organizmów wodnych, szczególnie tych o niewielkich rozmiarach, lub tych, które występują w specyficznych warunkach jest bardzo trudne. Często trudno określić, dlaczego w pewnych warunkach jedna populacja zanika, inna natomiast przeżywa rozkwit. Czy przyczyna takiego stanu tkwi w zachowaniu, czy w cechach anatomicznych? O ile zewnętrzne cechy można zbadać za pomocą różnych doświadczeń i badań, o tyle badania biologii ryb wymagają ciągłych obserwacji. Tu z pomocą przychodzi nasza pasja umożliwiająca nieco dokładniejsze poznanie ich prywatnego życia.

Znaczenie zachowań dla przetrwania gatunku jest bardzo duże. Dzięki wypracowanym strategiom człowiek opanował całą planetę. W przypadku ryb mamy do czynienia głównie z wrodzonymi strategiami, które wraz z szeregiem przystosowań dotyczących ich budowy i procesów, jakie zachodzą w ich organizmach, umożliwiły tej grupie zwierząt osiągnięcie niewątpliwego sukcesu, jakim jest nieprzerwane istnienie na naszej planecie od ponad pół miliarda lat Ryby opanowały środowisko wodne. Gromada ta liczy blisko 20 000 gatunków. Szerokie rozpowszechnienie jak również umiejętność przetrwania w niewiarygodnych wprost warunkach, zawdzięczają niepowtarzalnym cechom swojej biologii.

Rozród pielęgniczki Ramireza — porady praktyczne

dr Hubert Zientek

Pielęgnica Ramireza (Mikrogeophagus ramirezi), zwana dawniej wenezuelską lub motylową dorasta do 6-7 cm długości. W naturze zamieszkuje rzeki Wenezueli, Boliwii i Kolumbii. Jest przepięknie ubarwiona i dlatego wielu akwarystów utrzymuje ją w swoich zbiornikach. Niestety ramirezki żyją krótko, zwykle 2-3 lata. Aby móc cieszyć się przychówkiem należy w pierwszej kolejności stworzyć rybom odpowiednie warunki do chowu, następnie dobrać i prawidłowo przygotować parę hodowlaną, popracować nad jakością wody oraz odchowywać narybek według określonych zasad.

Zasady chowu

W przeciwieństwie do wielu innych gatunków południowoamerykańskich pielęgniczek ramirezy wykazują duże zdolności przystosowawcze do zmiennych warunków środowiskowych. Co prawda najbardziej optymalna jest dla nich woda miękka (najlepiej do 5-6 ° n) o odczynie kwaśnym (pH 5,5-6,5), jednakże w wyniku długotrwałej hodowli w warunkach sztucznych bez problemu mogą także żyć (a nawet rozmnażać się) w wodzie znacznie twardszej (do 15 ° n), o odczynie obojętnym, a nawet lekko zasadowym (pH 7,5). Trzeba jednak dodać, że importowane partie ryb pochodzące z masowych hodowli czasami znacznie różnią się pod tym względem między sobą.

Gatunek ten należy do ryb spokojnych, łagodnych i towarzyskich, a przy tym płochliwych, dlatego też należy zadbać

0    odpowiedni dobór współmieszkańców zbiornika oraz właściwe jego urządzenie. Zdecydowanie najlepszym towarzystwem dla ramirezek są ryby kąsaczowate (bystrzyki

1    zwinniki), spokojne pielęgnice (skalary, paletki), łagodne ryby labiryntowe (np. gurami mozaikowe, prętniki), a ponadto drobnoustki, ukośniki oraz kirysy. Można zatem bez przeszkód utrzymywać je w akwarium zespołowym. Należy jednak unikać łączenia ich z rybami o szybkiej przemianie materii (np. żyworódki), agresywnymi oraz większymi kar-piowatymi.

Zostań naszym autorem!

Masz wiedzę, którą chcesz się podzielić, doświadczenie, które pragniesz przekazać innym? A może zaobserwowałeś coś ciekawego w swoich akwariach lub skonstruowałeś jakieś urządzenie? Masz zbiornik, którym chcesz się pochwalić i opisać, jak go tworzyłeś, albo poradziłeś sobie z problemem w swojej hodowli i chciałbyś przekazać to doświadczenie innym?

Zrób to na łamach Nasze Akwarium!

Zapraszamy wszystkich, którzy pragną dzielić się swoją wiedzą i doświadczeniem do współpracy z naszym czasopismem. Oferujemy profesjonalną korektę, pomoc w zdobyciu ilustracji, a przede wszystkim — satysfakcję z tego, iż Wasze osiągnięcia staną się znane szerokiej rzeszy innych pasjonatów.

......... .........J

Errata do Naszego Akwarium nr 84

W ostatnim numerze jako autor artykułu „Malawi, Pseudotropheus Saulosi” został podany Pan Mariusz Suwalski w rzeczywistości jest to tekst Pana Wojciecha Sierakowskiego.

Autora jak i czytelników za błąd najmocniej przepraszamy.

V_^66\