63 (105)

co

AKP

ARP

AKP

axpx5<xvT9ę, ov, (xpaóa(’vw) niewstrzęsiony.

axpae;, pslw. od axpai?ę_v axpańę , tę ,>{dxpqę, ar,/i.:) mocno wieiący, o. wschodnim i zachodnim wietrze, Od. Hes. oppoę, Ap. Rh. 1, 605. Wyr. len zamyka w sobie rązein z»-wiatru pomyśjąegp, ile wiatr mocny i tęgi żegludze nayie-piey sprzyja, U Jles. op. 504. maią niektóre Tę hop. £uxo.; gdzie przmtn. ten znaczy wiatr świeży i chłodzący; a-xpa£[ 7rA£tv, płynąć z wiatrem pomyślnym.

azpatoę, a, ov, t. c. ajępoę 2); mieszkąiący na wyniosłych mieyscach, na wierzei totkach¹ gór, ną górach; wyr. przymtwy Junony iWenery.

dxpa:'7£0(Aoę, ov, (xpa;7róiAr/)' uiemaiący pijackiego szumu, nierozmarzony dymkiem na-póiu; 2) dzialaiący skutecznie pi^zeciwko opilstwu.

aupaitp-jiję, tę, ząin. azepa-toycr.yyę, t. c. dxtpct'.o£, niezmierzony , niezaprawiony , nienaruszony, czysty* prawdziwy, klarowny, Eur. Ale. 1055. «</*«, Hec. 537. czysta, niewinna krew, 1ct-Aa, Anal. lir. 2. p. 200. czyste ubóstwo. Suid. przytacza przmtn. ten w zn. potężny, zupełny, całkowity.

axpat<pvóę, ov, t. c. d.xpai-

ywfc-

axpavroę, ov, (xpatvw) niewypełniony* nieuiszczony, niespełniony, nieuskutecziriony, uiemaiący skutku, próżny, nadaremny, czczy, £ttea , eAtW-Stę, Pind. 2) niemaiący, końca, nieskończony, Aesch. Choć. 63.

axpa%óvtov, to, (_axpoę, a-&>v) koniec osi.

axpa.aia, f,, (dpaTię) złe zmieszanie , zła mieszanina, żŁpoę, zepsute powietrze, zaraza, w zn. pj'zec. tvxpaiia, ń-niemożność spania. axpaa:a, rj , (xp<xroę) niemożność fizyczna władania czem, z pdk. 2. tou aióp-arcę, z<óv axthtiov xai y^tiptay, yov-

VKTUV, TpajfńAoy, V£upa>V, O-

stabienie nerwów, rozwolnienie w nerwach, Hipp. inaczej ócxpaT^r««> axp»)o-£Y3, dzparrb, tud. bez pdku 2. bezwładność,

dzicy z pdk. 35, Heyne II. 16, 515. Ztąd gdy słabszy słucha mocnieyszego , usłuchać, bydź posłusznym. Od: 5,401. u Horn nadarza się w tem z u. rzadko lecz w prozie bardzo często ; 3) cz. ter. używa się też w zn. czasu przeszł. słyszałem, słyszałeś i t. d. t. i. wiedzieć. Od 3,193.4,94. Hcind. Piat.Gorg. p. 503. C. U pis. pohom. używa się w pastęp. *n. 1) iaS\oę, xctxbę , xóAdi* axouw , słyszę , iż o mnie: mówią, że iestem walnym, boiaźliwym, pochlebcą , t. i. walnym, boiaźliwym i t. d. mnie bydź głoszą, walnym mnie nazywają albo nazywam się walnym i t. p. Równie też mówiono co , xa\ćÓę, xaxćję_? aoto-ra axou£!v, bene , mule audire, dobrze, źle bydź położonym, tud. z tr. bezok. r/xovov ttvai irpwTOf, dicebnn-tur esse, mówiono, mniemano o nich, iż są i t. d. Hrdt. 3, 131. -Ó7ró Ttvoc; 2) ouTwę a-xouctv lub azoocraj, tak słucha-iąc, (niewchodząc w dalsze badanie) posp. iako osobno wtrącone zdanie nawiasowe., Wolf Dem. Lept. p. 235. Sohaf. tnel. p. 80. 3) po stów. wyra-żaiących ciekawość często się dxovt(v opuszcza.

axpa, r„ (wlaść. r. ż, od &-xpoę) ostateczny koniec, o-sobl. ku górze , a tak kończa-tość, wierzch, wierzchołek, szczyt góry, na wierzchu góry będący zamek. U Iłom. nadarza się tylko w 1. mn. iako rzczwn. o przylądkach, o stertach, o krańcach lądowych; lecz xar’ dxpvię iztpStm, eAf7v, ay.vytuv -iróA;v znaczy fundilus eruere, z gruntu, wlaść. od samego wierzchu , od samego zamku zburzyć, gdyż zamek był miasta częścią główną, obroną i świętością, II. 15, 557. 24, 728, mówiło się także tha.it xupa xoct’ dxpr,ę, Od. 5, 313. uderzył bałwan z góry. Ob. axpoę.

axj»aavToę, ov, (xpa;at'vw) t. c. otxpavToę, bezskuteczny, nieuiszczony, niespełniony, u-daremniony, irritus, Iłom.

axpayrię, tę, (zpafo) nie-krzycząr.y, niewydaiący głosu, niemy, xuv£ę, iimsch. Pr. 809.

niemoc, vu)BppT.r,Ta xai axpYi-iiav Ttapty^tr, iako też i o bezwładności umyslowey, z pdk. 2. niemożność panowania nad czem, nićwstrzyiiianie się od czego, np. rjSpyayi a bez pdku 2. niepanowanie nad sobą, n^epowśęiągliwość , nie-w^trzemięźliwóść,.wyuzdanie , razwiozlość, impotentia.

■ąxpaza.i'>ę, a, ov, t. c. axpa-TW*

axpotT££a, vj, (axparvfc} t. c. axpai7(a od xpaToę, niemożność fizyczua władania czem, z pdk. 2. axp. twv. 7r poęytpo fstvu>v, słabość żołądka , niemożność zatrzymania w żołądku pożywanych potraw, bez pdk. 2. bezwładność, słabość, niemoc; tud. o bezwładności uinyslowey, z pdk. 2. nie-wstrzyinanie się od czego, axp. I //óoyroy, £7C(Su/x«&jy, i bez pdku j 2. bezwładność, niepanowanie U nad sobą, niepo\vsciągliwość, j i/npotentia unijni, w zn. przeć. lyxpó:xtux.

axpaTti>o[xrx!, iestem ótxpa-TÓę* tak żyię albo tak sobie I postępuję iak axpaT>ję.

axpaT£urrxóę_t_v), ov, wynikający z niepowściągliwuści.

axpaT£ti>, iestem azpa-crźę. |

axpaTrźę, tę, ;pslw. — rwę, u Joii.—ttutę, ( xp<xzoę j bezsił- , uy, uiemaiący iakiey rzeczy w swęy mocy, niemogący z nią j uczynić iak inu się podoba, z pdk. 2. tou au>[J.aroę, ąxe/.eo>y | te xa< yttpus-j, tad. bCz pdku 2. yeip /ettt/j xai a/.paryję, słaba, omdlała ręka; zląd w zn. nioralnem, z puk. 2. nie- | mogący się powstrzymać od | czego, r_<oovwv, £ 7r<Suptjwv, tzct-tud. gównie; bez pdku 2. niepowściągliwy, niewstrze-■uięźliwy, wyuzdany; tak mówi się axpaxeę azó[xa, Ar. wyuzdana gęba,    niepowścią-    i

gliwy ięzyk, axp.    yapiwv, lu-    !

bieżna niewiasta,    axp.    i

złodzićy, axp. SaicccJTl, Luc. ep. 30. nicumiarkowany wydatek.

axpctTr/Toę, ov,    (xpaT£o>)    1'

nieposkromiony, niedaiący się poskromić.

&xpart, psłw. t. c. axparć5ę-axpoiTĆ<x,rj, t. c. axpdrtia, Lobeck odrzuca tę formę iako ukszląłcona podług myl-