63 (152)

3.4. KLASYFIKACJA GAZÓW OSŁONOWYCH DO ŁUKOWEGO SPAWANIA I CIĘCIA 63

łroinek 3.4. Wpływ składu gazu osłonowego na kształt i czystość lica spoiny wykonanej: a) elektroda topfiwg w osłonie czystego argonu, b) w mieszance Ar + 2% 0₂

topliwej. Gazy stosowane w metodzie TIG powinny być znacznie mniej zanieczyszczone niż stosowane przy spawaniu elektrodą topliwą.

3.4. Klasyfikacja gazów osłonowych do łukowego spawania i cięcia

Klasyfikacja, system oznaczania i skład chemiczny gazów osłonowych do spawania i cięcia są określone w normie PN-EN 439:1999, która podaje podział gazów osłonowych w powiązaniu z ich właściwościami chemicznymi jako podstawę do dopuszczenia kombinacji drut-gaz osłonowy. Gazem osłonowym może być gaz jednoimienny (pierwiastek), związek chemiczny (np. COł) lub mieszanki gazów.

W zależności od sposobu chemicznego reagowania gazu osłonowego występującego w czasie procesu spawania lub cięcia wprowadzono grupy oznaczone następującymi literami:

R - mieszanki redukujące,

I - gazy obojętne i mieszanki obojętne,

M - mieszanki utleniające na bazie argonu, zawierające O2 i/lub CO2,

C - silnie utleniające gazy lub mieszanki,

F - gazy reagujące lub mieszanki gazowe redukujące.

W każdej grupie istnieją podgrupy oznaczone tzw. liczbą charakteryzującą (tabl. 3.2), która określa zawartość składników gazu osłonowego.

Gazy osłonowe oznacza się numerem normy, numerem grupy i liczbą charakteryzującą (tabl. 3.2), np.:

—    PN-EN 439 -13 (gaz, który zawiera np. 30% He + 70% Ar),

—    PN-EN 439 - M24 (gaz, który zawiera np. 10% CO2 + 3% O2 + 87% Ar).

Gazy osłonowe, które z uwagi na ich skład chemiczny nie zostały umieszczone w tabl. 3.2, są oznaczone jako specjalne i otrzymują dodatkowo literę S na początku opisu, np. mieszanka zawierająca 2% neonu będzie oznaczona PN-EN 439 - SM23 + 2Ne.