66

Elementem ułatwiającym zrozumienie rysunków są strzałki, jako uzupełnienie poszczególnych kadrów filmowych.

Przykład opisu ćwiczenia na przyrządach Określenie tempa muzycznego jest niepotrzebne.

Poręcze

Postawa zwieszona poprzek na początku poręczy: chwytem wewnętrznym -z naskoku zwis przewrotny, wspieranie wychwytem do siadu rozkrocznego, przechwyt ramion w przód i wydźwigiem stanie na barkach - wytrzymać, przewrót w przód do siadu rozkrocznego, odbiciem i zamachem zeskok zawrotny w prawo (rys. 3)

Dla uproszczenia i skrócenia czynności zapisywania ćwiczeń przyjmuje się następujące oznaczenia niektórych terminów:

1 - lewy (-a,-e) r - ramię lub ręka

p - prawy (-a,-e) rr - ramiona lub ręce (np. stanie na rr, lub rr w bok) n - noga    t - tułów

nn - nogi

Każdą lekcję z reguły rozpoczynają ćwiczenia porządkowo-dyscyplinujące. Obok musztry według obowiązującego regulaminu wojskowego, nieco uproszczonego w niektórych szczegółach, stosuje się niekiedy swoistą formę rozkazo-dawstwa, np.: komendę - baczność! zastępuje często komenda - postawa! Obie formy mają swoich zwolenników i przeciwników. Prowadzący kieruje grupą ćwiczebną używając komend. Komenda składa się z zapowiedzi i hasła, np.: ramiona ir bok - zapowiedź, wznieś! - hasło. Skręty tułowia rozpoczynając w lewo - zapowiedź, ćwicz! - hasło. Następnie dla podania rytmu ćwiczenia prowadzący może liczyć, klaskać, wystukiwać lub też posługiwać się akompaniamentem muzycznym czy to „na żywo”, czy też z magnetofonu. Ćwiczenia kończy się na komendę „dość”, przy czym ważne jest, aby nie zakłócając rytmu ćwiczenia wypowiedzieć ją we właściwym czasie, to znaczy zamiast ostatniej części taktu, np.: raz, dwa, trzy - dość\ (jeśli takt był „na cztery”).