68 (106)

A8.    Na podstawie wyników    otrzymanych    w p. A7    obliczyć    dl#

wartości m od 1 do    6 średnią    odległość    b lewego i

prawego m-tego prążka dyfrakcyjnego od prążka zerowego. Metodą różniczki zupełnej obliczyć niepewność tego wyniku.

A9.    Na podstawie wyników    otrzymanych    w p. A7    obliczyć    dla

wartości m od 1 do    6 średnie    natężenie    światła    i

m

lewego i prawego m-tego prążka dyfrakcyjnego. Obliczyć odchylenie standardowe uzyskanej wartości średniej.

A10. Korzystając z wartości A=0,6328'10^-6 (ra] _#    1

obliczonego w p. A6 oraz wartości b obliczonych w p. A8

^ra -1/2

sporządzić wykres zależności y=mA od x=b_m(b_m+l) _f czyli wykres zależności iloczynu rzędu prążka i długości fali światła od sinusa kąta ugięcia światła dla danego prążka dyfrakcyjnego.

Ali. Metodą najmniejszych kwadratów aproksymować linią prostą

wyniki przedstawione na wykresie sporządzonym w p. A12.

Prostą aproksymującą zanaczyć na wykresie.

A12. Korzystając z wyznaczonego równania prostej aproksymującej

oraz równania (29.11) znaleźć szerokość badanej szczeliny

oraz niepewność jej wyznaczenia.

A13. Korzystając z wyników otrzymanych w p. A8 i A9 sporządzić

wykres natężenia światła I w zarejestrowanych prążkach

m

dyfrakcyjnych od ich odległości od prążka zerowego. Zaznaczyć na tym wykresie niepewności uzyskanych wyników.

A14. Sprawdzić, czy otrzymana na wykresie sporządzonym w p. A13

2

zależność jest zgodna z przewidywaniami (typu l/x ).

B. Wyznaczanie stałej siatki dyfrakcyjnej

B4. Na podstawie pomiarów dokonanych w p. B2 obliczyć średnią wartość odległości 1 badanej siatki od fotoogniwa. Obliczyć odchylenie standardowe dla tej wartości średniej. B5. Obliczyć wartości średnie oraz ich odchylenia standardowe dla wyników pomiarów, wykonanych w p. B3, położenia m-tego zarejestrowanego prążka dyfrakcyjnego.

B6. Na podstawie wyników otrzymanych w p. B5 obliczyć dla wartości m od 1 do 6 średnią odległość b_m lewego i prawego m-tego prążka dyfrakcyjnego od prążka zerowego. Metodą różniczki zupełnej obliczyć niepewność tego wyniku

_B7. Korzystając z wartości X-0,6328‘ i0‘⁶ (m), i oblictonsgo w p. B4, oraz wartości obliczonych w p. B6 sporządzić wykres zależności y-mX od x-b_m(b_(B+l)”^l/2| czyli wykrss zależności iloczynu rzędu prążka i długości fali światła od sinusa kąta ugięcia światła dla danego prążka dyfrakcyjnego.

B8. Metodą najmniejszych kwadratów aproksyroować linią prostą wyniki przedstawione na wykresie sporządzonym w p. B7. Prostą aproksymującą zanaczyć na wykresie.

B9. Korzystając z wyznaczonego równania prostej aproksyraującej oraz równania (29.12)₍ znaleźć odległość dwóch kolejnych szczelin w badanej siatce, czyli stałą badanej siatki dyfrakcyjnej.

C. Wyznaczanie długości fali sprężystej w szkle w badaniach dyfrakcji promieniowania laserowego

C5. Na podstawie pomiarów dokonanych w p. C4 obliczyć średnią wartość odległości 1 przetwornika piezoelektrycznego od fotoogniwa. Obliczyć odchylenie standardowe dla tej wartości średniej.

C6. Na podstawie pomiarów wykonanych w p. C4 obliczyć wartość średnią odległości 1-ego prążka dyfrakcyjnego od prążka zerowego.

Cl. Przekształcając (29.14) otrzymujemy wzór

m X

A

(29.15)

Podstawiając do niego A=0,6328* 10~⁶ [ra], ra«l oraz 1 i    obliczone w p. C5 i C6_/ wyznaczyć długość fali

akustycznej propagującej w badanym kawałku szkła.

Literatura uzupełniająca: (30], (44), (48], (67]