W Polsce zasady prowadzenia odpisów amortyzacyjnych reguluje prawo bilansowe (ustawa o rachunkowości) oraz przepisy podatkowe (ustawa z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawa z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych). Ze względu na występujące różnice poziom amortyzacji bilansowej (księgowej) może być inny niż amortyzacji podatkowej.
1. Co oznacza pojęcie „umorzenie”, a co „amortyzacja”?
2. Wymień metody amortyzacji.
3. Na czym polega liniowa metoda amortyzacji?
4. Czym się charakteryzuje degresywna metoda amortyzacji?
5. Na czym polegają uproszczone odpisy amortyzacyjne?
6. Omów różnice między amortyzacją księgową i podatkową.
7. W jakim celu przepisy podatkowe określają stawki amortyzacyjne?
Składnikiem aktywów trwałych są też środki trwale w budowie. Mogą to być środki nowo powstające w związku z prowadzoną budową lub montażem oraz środki już istniejące, objęte działaniami zmierzającymi do ich ulepszenia. Ich powstanie wiąże się z takimi działaniami, jak:
• prowadzenie robót budowlanych w celu stworzenia nowych środków trwałych;
• zakupy inwestycyjne środków wymagających montażu;
• prace zmierzające do ulepszenia (przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji) środka trwałego, w wyniku czego jego wartość użytkowa poprawia się, co znajduje wyraz w wydłużeniu okresu użytkowania, większej zdolności wytwórczej, lepszej jakości produktów wytwarzanych za jego pomocą, niższymi kosztami eksploatacji, poprawą warunków bhp, ograniczeniem negatywnego wpływu na środowisko naturalne itp.
W zależności od sposobu realizacji prac wyróżnia się środki trwałe w budowie wykonane:
• systemem gospodarczym, czyli we własnym zakresie (przez własne komórki jednostki);
• systemem zleconym, a więc przez jednostki obce.
Ze względu na źródła finansowania można środki trwałe w budowie podzielić na pokryte:
• ze środków własnych;
• ze środków obcych (kredytów, pożyczek).
Z uwagi na stan prawny można klasyfikować środki trwałe w budowie, wydzielając:
70