720

720



43. UNIE KABLOWE 720

>

^— V

h

- JT

i

ifj " r

1 i

^ h

Rvs. 43.23. Układy je ln.:i'vl r.wch kabli z krzyżowaniem metalowych powłok: a) układ z krzyżowaniem powłok; b) układ z krzyżowaniem powłok i przeplataniem żył; c), dl układy zakończeń lim kablowych przy niemożności podziału na trzy odcinki (lub krotność trzech): c) dla krótszych odcinków zakończenia; d) dla dłuższych odcinków zakończenia m3 — mufy izolacyjnej m* — tu ufa zwykła

Ponieważ krzyżowanie powłok eliminuje w bardzo dużym stopniu napięcia indukowane i straty w powłokach (niewielkie straty od prądów wirowych pozostaną), często najkorzystniejsze warunki ze względu na obciążalność, uzyskuje się w układzie płaskim przy pewnym rozstawieniu kabli. Wówczas najbardziej celowym układem jest pokazany na rys. 43.23b.

W układach z krzyżowaniem powłok zaprojektowaną trasę linii dzieli się na odpowiednią, podzielną przez 3, liczbę odcinków i zamawia u producenta kable o ściśle określonej długości wraz z odpowiednim osprzętem. Nieraz, zc względu na ograniczoną długość fabryczną lub ekonomiczność rozwiązania pozostaje pewien odcinek linii,

którego już się nie opłaca dzielić na tr2y części i stosować dodatkowych sześciu muf. W takich przypadkach można pozostawić ostatni odcinek w całości i zastosować układ z jednostronnym uziemieniem powłok i ułożonym wzdłuż trasy równoległym przewodem uziemiającym ułatwiającym przepływ składowej zerowej prądu zwarciowego. Przewód ten w połowie długości odcinka powinien zmienić położenie względem kabli. Przewód równoległy może być uziemiony na końcu odcinka lub w połowie jego długości {rys. 43.23d) — wówczas mniejsze są wartości indukowanych napięć. Takie rozwiązania są również stosowane dla całych linii kablowych, lecz długość takiego odcinka lub linii najczęściej nie powinna przekraczać 100^-200 m.

43.4.3. Instalacja olejowa i sygnalizacyjna

W liniach kablowych olejowych stosuje się dwa sposoby zasilania kabli olejem (rys. 43.24) — indywidualny i kolektorowy [43.8].


b)


£p> J> s>

r1


\    Rys, 43*24. Sposoby zasilania kabli olejem: a) indywidualny; b) kolektorowy

/ — głowica kablowa, 2 — zbiornik wyrównawczy, 3 manometr kontaktowy, 4 kolektor

Zaletą indywidualnego układu zasilania jest niezależność ciśnień w fazach nie uszkodzonych od ciśnienia w fazie uszkodzonej (z wyciekiem oleju). Wadą tego układu — w porównaniu z układem kolektorowym — jest znacznie krótszy czas od zasygnalizowania uszkodzenia do wyłączenia linii. Z kolei wyciek oleju z którejkolwiek żyły w układzie kolektorowym wpływa na obniżenie się ciśnienia we wszystkich żyłach. Ze względu na niezawodność zasilania bardziej celowe wydaje się stosowanie układu kolektorowego, w każdym przypadku układ ten powinien być jednak połączony z układem automatycznego wyłączania linii spod napięcia przy przekroczeniu .    ciśnienia krytycznego.

W kraju stosuje się jak dotychczas indywidualny układ zasilania kabli. Przeszkodę w stosowaniu układu kolektorowego stanowi brak odpowiedniego osprzętu hydraulicznego, a przede wszystkim kolektorów i zbiorników wyrównawczych o dużej .    pojemności.

Na rysunku 43.25 i 43.26 pokazano przykładowe rozwiązania instalacji olejowej stosowane do kabli krajowej produkcji, dla głowic kablowych oraz muf zaporowych. W obu przypadkach zastosowano indywidualny ukiad zasilania olejem.

Do instalacji olejowej stosowane są najczęściej rurki miedziane o średnicy zewnętrznej 12 mm. Rurki te powinny być połączone z uziemioną konstrukcją linką miedzianą.

Jednym z najczęstszych uszkodzeń olejowych linii kablowych jest uszkodzenie kabla i osprzętu owiązane z wyciekiem oleju (ok. 95% wszystkich uszkodzeń). Wypły-•    wający z kabla olej zmniejsza ciśnienie w kablu, co grozi przebiciem na skutek osła

bionej izolacji. Fakt len musi więc być sygnalizowany obsłudze. Zadanie to spełnia instalacja sygnalizacji ciśnienia oleju.

W celu zapobieżenia nadmiernym wyciekom oleju (grożącym zniszczeniem kabla), stosuje się specjalne układy sygnalizacji ciśnienia oleju. Zmniejszenie lub zwiększenie ciśnienia oleju w kablu przekraczające zakres ustalony na m m o metrze kontaktowym, powoduje zamknięcie się z styków manometru i zadziałanie sygnalizacji.

46 Sieci elekfroenergelyczndut


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
43. UNIE KABLOWE 720 c) dis krótszych odcinków zakończenia; d) dla dłuższych odcinków zakończenia mi
43. UNIE KABLOWE 714 na możliwości przeciągania kabli, nie zaleca się instalowania przepustów dłuższ
43. UNIE KABLOWE 716 jest układać je na drabinkach kablowych. Korytka są stosowane dla kabli bardzo
722 43< UNIE KABLOWE Rys* 43,25* Schemat instalacji olejowej stanowiska głowic kablowych
M. UNIE KABLOWE 702 Tablica 43.5. Rodzaj i sposób ochrony kabli przy skrzyżowaniach, wg [43.14] Ro
43. LINIE KABLOWE 696 nego o grubości co najmniej 0,5 mm, w kolorze niebieskim — dla kabli do 1 kV l
43. LINIE KABLOWE 698 Rys. 43.4. Skrzyżowanie linii kablowych: a) z innymi kablami; b) z drogą; <
U. UNIE KABLOWE 704 7. Pojedyncze kable jednożyłowe nie mogą być układane w rurach stalowych lub inn
706 43. LINIE KABLOWE punktami mocowania lub zawieszenia kabli prowadzonych na wspornikach lub uchwy
Rys, 43.!2. Kanały kablowe przejezdne (Energoprojekt Kraków) Q)    b) — ~ ip
43. LINIE KABLOWE 712 Do mocowania kabli na pomostach stosuje się wsporniki kablowe, półki i drabink
2b (43) rlyft ipfci- ęu^A/Jt.    .....l^X4V " ^“4 4 ‘ ^ ■ poc^ciŁAthCiA* LCStX-

więcej podobnych podstron