720

43. UNIE KABLOWE 720

c) dis krótszych odcinków zakończenia; d) dla dłuższych odcinków zakończenia mi, m₂< ^3 — mufy izolacyjne, wij. ~ mufa zwykła

Ponieważ krzyżowanie powłok eliminuje w bardzo dużym stopniu napięcia indukowane i straty w powłokach (niewielkie straty od prądów wirowych pozostaną), często najkorzystniejsze warunki ze względu na obciążalność, uzyskuje się w układzie płaskim przy pewnym rozstawieniu kabli. Wówczas najbardziej celowym układem jest pokazany na rys. 43,23b.

W układach z krzyżowaniem powłok zaprojektowaną trasę linii dzieli się na odpowiednią, podzielną przez 3, liczbę odcinków i zamawia u producenta kable o ściśle

określonej długości wraz z odpowiednim osprzętem. Nieraz, zc względu na ograniczoną długość fabryczną lub ekonomiczność rozwiązania pozostaje pewien odcinek iinii,

którego już się nie opłaca dzielić na trzy części i stosować dodatkowych sześciu muf. W takich przypadkach można pozostawić ostatni odcinek w całości i zastosować układ z jednostronnym uziemieniem powłok i ułożonym wzdłuż trasy równoległym przewodem uziemiającym ułatwiającym przepływ składowej zerowej prądu zwarciowego. Przewód ten w połowie długości odcinka powinien zmienić położenie względem kabli. Przewód równoległy może być uziemiony na końcu odcinka lub w połowie jego długości (rys. 43.23d) — wówczas mniejsze są wartości indukowanych napięć. Takie rozwiązania są również stosowane dla całych linii kablowych, lecz długość takiego odcinka lub linii najczęściej nie powinna przekraczać 100-^200 m.

43.4.3, Instalacja olejowa i sygnalizacyjna

W liniach kablowych olejowych stosuje się dwa sposoby zasilania kabli olejem (rys. 43.24) — indywidualny i kolektorowy [43.8].

Rys. 43.24. Sposoby zasilania kabli olejem: a) indywidualny; b) kolektorowy

/ — głowica kablowa, 2 - zbiornik wyrównawczy* 3 — manometr kontaktowy* 4 — kolektor

Zaletą indywidualnego układu zasilania jest niezależność ciśnień w fazach nie uszkodzonych od ciśnienia w fazie uszkodzonej (z wyciekiem oleju). Wadą tego układu — w porównaniu z układem kolektorowym — jest znacznie krótszy czas od zasygnalizowania uszkodzenia do wyłączenia linii. Z kolei wyciek oleju z którejkolwiek żyły w układzie kolektorowym wpływa na obniżenie się ciśnienia we wszystkich żyłach. Ze względu na niezawodność zasilania bardziej celowe wydaje się stosowanie układu kolektorowego, w każdym przypadku układ ten powinien być jednak połączony z układem automatycznego wyłączania linii spod napięcia przy przekroczeniu ciśnienia krytycznego.

W kraju stosuje się jak dotychczas indywidualny układ zasilania kabli. Przeszkodę w stosowaniu układu kolektorowego stanowi brak odpowiedniego osprzętu hydraulicznego, a przede wszystkim kolektorów i zbiorników wyrównawczych o dużej pojemności.

Na rysunku 43.25 i 43.26 pokazano przykładowe rozwiązania instalacji olejowej stosowane do kabli krajowej produkcji, dla głowic kablowych oraz muf zaporowych. W obu przypadkach zastosowano indywidualny układ zasilania olejem.

Do instalacji olejowej stosowane są najczęściej rurki miedziane o średnicy zewnętrznej 12 mm. Rurki te powinny być połączone z uziemioną konstrukcją linką miedzianą.

Jednym z najczęstszych uszkodzeń olejowych linii kablowych jest uszkodzenie kabla i osprzętu owiązane z wyciekiem oleju (ok. 95/ wszystkich uszkodzeń). Wypływający z kabla olej zmniejsza ciśnienie w kablu, co grozi przebiciem na skutek osłabionej izolacji. Fakt ten musi więc być sygnalizowany obsłudze. Zadanie to spełnia instalacja sygnalizacji ciśnienia oleju.

W celu zapobieżenia nadmiernym wyciekom oleju (grożącym zniszczeniem kabla), stosuje się specjalne układy sygnalizacji ciśnienia oleju. Zmniejszenie lub zwiększenie ciśnienia oleju w kablu przekraczające zakres ustalony na mmometrze kontaktowym, powoduje zamknięcie się z styków manometru i zadziałanie sygnalizacji.

46 Sieci elektroenergetyczne.*.