75

150 „Ćwiczenia laboratoryjne z mechaniki płynów"

A-A

Rys. 2 Schemat wenty latora promieniowego.

I wlot. 2 wirnik promieniowy. 3 - obudowa spiralna, 4 rama montażowa, 5 - silnik napędowy, 6 - króciec wylotowy.

Rysunek 2. przedstawia schemat wentylatora promieniowego (odśrodkowego). Wirnik może być jedno- lub dwu strumieniowy. W przypadku wirnika dw ustrumieniowego wentylator musi mieć dwa oddzielne wloty. Wydajność dużych wentylatorów dwustrumienio-wych przekracza 5000 m Vs (średnica wlotu 1 OOOOmm). Gaz jest zasysany przez otwór osiowo. W wirniku następuje zmiana kierunku strugi gazu na promieniowy (prostopadły do osi obrotu). Jednocześnie ma miejsce przyrost jej prędkości obwodowej, wzrost ciśnienia staty cznego i energii kinetycznej. Spiralna obudowa zbiera czynnik wy pły wający z wirnika i wyprowadza go otworem wylotowym. W otworze wylotowy m , który jest usytuowany prostopadle do osi , następuje zamiana części energii kinetycznej gazu na przyrost ciśnienia statycznego.

Zależnie od wytworzonego ciśnienia wentylatory mogą być ni-skoprężne. wytwarzające nadciśnienie do lkPa. średnioprężne dające nadciśnienie 1- 3 kPa. oraz wysokoprężne . wytwarzające nadciśnienie l-15kPa.

Stosowane są także wentylatory, których podstawowym zadaniem nie jest wytwarzanie nadciśnienia, lecz podciśnienia. Maszyny takie nazywane są ssawami.

W entylatory mają szerokie zastosowanie. Niskoprężne są używane do przewietrzania budynków mieszkalnych, użyteczności publicznej i przemysłowych. Odznaczają się dużą liczbą (do 64) krótkich łopatek, promieniowo umieszczonych na wirniku.

Wentylatory średnioprężne mają zastosowanie w urządzeniach do przewietrzania obiektów' przemysłowych, w urządzeniach klimatyzacyjnych i kotłowych oraz jako wentylatory kopalniane. Wirniki wentylatorów średnioprężnych mają około 24 łopatki.

Wentylatory wysokoprężne mogą pracować jako dmuchawy, stosowane są w urządzeniach kotłowych, w hutnictwie itp. Mają zwykle niewielką liczbę łopatek - ok. 12.

2.1.2. Charakterystyki i regulacja wentylatorów'.

Charakterystyka wentylatora określa zmianę przyrostu ciśnienia w zależności od zmiany ilości przepływającego czynnika i zmiany prędkości obrotowej wirnika. Najczęściej charakterystyka przedstawia zależność całkowitego przyrostu ciśnienia od wydajności (Ap = f(V)) przy' stałej liczbie obrotów (n = const). Sporządzając takie charakterystyki dla szeregu prędkości obrotowy ch, otrzymamy pełny obraz zachowania się wentylatora w' różnych warunkach pracy.

Rysunek 3. przedstawia charakterystyki zbiorcze wenty latora promieniowego i osiowego. Dla zwiększenia przejrzystości podano charakterystykę sporządzoną tylko dla jednej określonej prędkości obrotowej i przy niezmiennym ustawieniu organów regulacji. Na wykres naniesiono przewidywaną krzywą oporów sieci (rurociągów do przesyłu czynnika), albo oporów ur/ądzenia z którym będzie współpracował wentylator. Ma ona kształt zbliżony do paraboli. Punkty B odpowiadają najwyższy m przyrostom ciśnienia, po osiągnięciu których, przy dalszym wzroście wydajności, przyrost ciśnienia maleje. Praca wentylatora przy wydajnościach V poniżej punktów B jest pracą niestateczną, charakteryzującą się niespokojnym biegiem, drganiami, wstrząsami. Właściwymi wydajnościami wentylatora są wydajności odpowiadające największej sprawności. Punkty C przedstawiają naje-konomicznicjszc warunki pracy wentylatora.